راه ترک اعتیاد دانش آموزان به قرص حشیش گل و گراس -آکا

تا پودر استنشاقی یا پودرهای بدون بوی تدخینی , مصرف

و کارهایی مثل جستجو در وسایل اتاق و کیف مدرسه

 دکتر زهرا غلامی حیدرآبادی دکترای مشاوره، مدرس دانشگاه و مشاور دانشگاه شهیدرجایی

به گزارش آکاایران: باید به این نکته دقت کنیم که فرزند ما در هر خانهای با هر قاعده و قانون و ارزشی که رشد کند، در جامعه هم با افراد همسو با ارزشهای خانواده اش همراه خواهد شد، بنابراین اگر در خانه درست تربیت شده باشد، در جامعه هم سراغ افراد لاابالی و متضاد شخصیت خودش نخواهد رفت. لازم نیست فرزند در فضای کاملا ایده آل باشد؛ همین که خانه ای آرام و روابط نسبتا خوبی با والدینش داشته باشد، مثلا هر شب بچه ها در خانه بنشینند و از مدرسه و روزی که گذرانده اند با والدینشان حرف بزنند، تامین کننده نیازها و امنیت روانی شان خواهد بود.

راه ترک اعتیاد دانش آموزان به قرص حشیش گل و گراس -آکااعتیاد محصلین, اعتیاد دانش آموزان, راه کنترل والدین

آکاایران: راه ترک اعتیاد دانش آموزان به قرص حشیش گل و گراس

راه ترک اعتیاد دانش آموزان به قرص حشیش گل و گراس

از قرص تا سرنگ راهی نیست!

نوع مواد مصرفی دانش آموزان، از قرص تا پودر استنشاقی یا پودرهای بدون بوی تدخینی اشکال متفاوتی دارد اما شاید بتوان گفت قرصها اولین موادی هستند که دانش آموزان را گرفتار میکنند و شاید بچه های بی اطلاع، با تبلیغاتی مثل »افزایش تمرکز، شب زنده داری و شاگرد اول شدن« گول بخورند و به خیال مصرف یک قرص بی ضرر در دام اعتیاد بیفتند. البته خیلی از دانش آموزان اعتیاد خود را باور نمیکنند؛ یعنی تزریقیها و معتادان کارتن خواب و... را معتاد میدانند و خودشان فکر میکنند مصرفشان تفننی و تحت کنترلشان است و مصرف حشیش و گل و امثال آن را اصلا اعتیاد نمیدانند ؛ این موضوع بسیار خطرناک است و به راحتی میتواند منجر به حاد شدن اعتیاد، اوردوز و حتی مرگ شود. بنابراین بهتر است آگاهی های لازم در خانه و همچنین مدرسه به دانش آموزان داده شود. همچنین والدین باید حواسشان به رفتار فرزندشان باشد چراکه مصرف مواد مخدر امروزی باعث صدمه به سلولهای مغزی میشود و عدم تمرکز و حواسپرتی از شایعترین علامت های سوءمصرف این مواد است.

به بچه ها عشق بدهید

بهترین مراقبتی که والدین میتوانند و باید انجام دهند، مراقبت عاطفی از بچه هاست؛ نه آنقدر بچه را لوس بار بیاورند که هیچ ابراز وجودی از خودش نداشته باشد، نه آنقدر محیط را استبدادی کنند که روابط خشکی بین والدین و فرزند جاری باشد و نه آنقدر آزادیهای بیحد به فرزند بدهند که دیگر نتوانند بر رفتارش کنترلی داشته باشند. والدین و بچه ها باید روابط دوستانه و نزدیکی با هم داشته باشند و در مرحله بعد والدین باید مهارتهای اجتماعی (قدرت نه گفتن، ابراز وجود، اعتماد بهنفس) و توانمندیهای (درسی، ورزشی، هنری و...) او را تقویت کنند. در نهایت وقتی محیط خانه هم گرم و گیرا باشد، خانواده هر شب، حتی نیمساعت دور هم بنشینند و از مسائل روزشان بگویند و بچه ها از درس و دوستهایشان تعریف کنند و خوشحال باشند، دیگر نیازی به کنترل بچه ها نخواهد بود و از صحبتهای بچه ها، مسیری که در آن قرار دارند، برای والدین مشخص میشود.

بنابراین کنترلها باید نامحسوس باشد و کارهایی مثل جستجو در وسایل اتاق و کیف مدرسه و... فقط باعث بیاعتماد شدن بچه ها به والدین و فاصله گرفتن آنها میشود و در چنین مواقعی، بچه ها از روشهای منحصر بفردی برای دور زدن والدین استفاده خواهند کرد! بهترین کار این است که والدین در دوران ابتدایی که بچه ها معصوم ترند و ارتباط نزدیکتری با ایشان دارند، رفاقت و ارتباط موثری با آنها برقرار کنند تا دوران نوجوانی ایمن و سلامی را پشت سر بگذارند و دوران نوجوانی را به سلامت بگذرانند.

ویدیو مرتبط :
سایت تخصصی ترک اعتیاد در نهمین همایش دانش و اعتیاد