برون شو ای غم از سینه، که لطف یار می آید/ بسته ویژه «آخرین خبر» به مناسبت میلاد «پیامبر اکرم حضرت محمد(ص)» و «ولادت امام جعفر صادق(ع)»

برون شو ای غم از سینه، که لطف یار می آید/ بسته ویژه «آخرین خبر» به مناسبت میلاد «پیامبر اکرم حضرت محمد(ص)» و «ولادت امام جعفر صادق(ع)»

آخرین خبر/ امشب سخن از جان جهان باید گفت
توصیف رسول انس و جان باید گفت
در شام ولادت دو قطب عالم
تبریک به صاحب الزمان باید گفت

محمد ( ص ) می آید.

محمد ( ص ) در ماه " ربیع " می آید و همراه با خود، ربیع قلوب و بهار جان ها و طراوت ایمان را به همراه می آورد.

محمد ( ص ) می آید.

از نسل ابراهیم بت شکن، از سلاله پاکان، از دامن " آمنه " عفیف، از مکه معظمه، از خانه خدا....

با مشعلی از " حق " فرادست، که می بینی آتشکده " آذرگشسب "، با طلوع حضرتش ، به خاموشی می گراید، به نشان فرومردن فروغ دروغین آتش اهورایی، در جلوه جمال الهی و جلال کبریایی و این " صبح صادق " رسیدن " روز " را نوید می دهد ، پس از شب دیجور و ظلمت ظلم ، پس از قرن ها قساوت و سالها سفاهت . و با این" میلاد " لرزه و شکاف ، در کاخ " کسری " می افتد ، به نشانه اینکه از این پس " کعبه " کوی عشق است ،

و سکوی آزادی .

و بنای یادبود عدالت و برابری و توحید ،

و سمبل قیام مردم و قوام امت

و رمز خضوع ، در برابر فقط " الله ".

تا نام تو برده می‏ شود، چراغ ‏های صلوات، در جان لحظه ‏ها فروزان می‏ شوند. 

تا فضیلتی از تو گفته می ‏شود، دل‏ها از بوی گل محمدی زنده می‏ شوند. 

یاد نویدبخش تو، درب‏ های صبح را به رویِ ما می‏ گشاید. 

نبی اللّه‏ صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله ! مگر می‏توان بر سنت شریف تو بوسه نزد؛ حال آنکه پاسخ‏گوی تمام نیازهای روز است؟!

این درست که تو را نشناخته ‏ایم، اما همه هستی ما از احترام به نامت می‏ گوید که بیت بیت، قصیده‏ های روشن در دل‏ها می‏کاری و نور می‏پاشی در چشم‏های خاک.

آن تو، نزدیک‏ترین راه رهایی است و نهج‏ الفصاحه ‏ات، پاک‏ترین مبحث بندگی.

17 ربیع الاول که مقارن به خجسته زاد روز نبی مکرم اسلام حضرت محمد(ص) و میلاد امام جعفر صادق(ع)است یکی از چهار روزی است که در تمام سال به فضیلت روزه امتیاز دارد.

وقایع زمان تولد پیامبر اکرم(ص)
چه روز مبارکی است که امام صادق(ع)در موردش فرمود: در این روز ابلیس از ورود به آسمان های هفتگانه محروم شد، شیاطین دور شدند، تمامی بت ها در بتکده به صورت بر زمین افتادند، ایوان کسری شکست و 14 کنگره‌ی آن سقوط کرد، آب دریاچه ساوه خشک شد، سرزمین خشک سماوه، آب پیدا کرد، آتشکده فارس پس از هزار سال خاموش شد، نوری از سرزمین حجاز بر آمد تا به مشرق رسید، کاهنان عرب علوم خود را فراموش کردند و سحر ساحران باطل شد.

جلوه هایی از رحمت محمدی صلی الله علیه و آله
تو را با بوی عطر، با مهربانی، تو را با لبخند شراکت شادی ها شناختیم. سایه بان حمایت تو را هرگز هیچ خسته ای کم نیاورد و در انزوای غربت هیچ تنهایی، پس از بردن نام تو بی نصیب از شوق نماند. تو آمده بودی تا سلام کردن را حتی به کبوتران بیاموزی. بیشتر از باران برای تشنگی ها حقیقت داشتی. هموارتر از نسیم، گره گشای غنچه ها بودی. فصل ها فرمانبردار تو بودند و سر به راه دعاهای بارآورت. نور با اجازه تو منتشر می شد. زمین به حکم تو حاصل خیز بود. قلب تو گرمای آفتاب، دست تو سخاوت ابر، چشم تو عنایت آسمان را رقم می زد. بی دریغِ هدایت بودی و سپیده هر سحر، راه افق ها را از نگاه های شب بیدار تو می آموخت.
هرگز به خواب نرفتی، هرگز چشم از زمین و مردمانش برنداشتی، هرگز خطاهای جهل آدمیان را به روی شان نیاوردی، جز سخن از دانش و عشق نگفتی و با نامهربانان هیچ مدارا نکردی. چه آبی بود دلت که در کنارش آسمان رنگ می باخت. چه بیکران بودی که دریاهای عالم به تو تکیه می دادند. وحی را تو اگر آواز نداده بودی، کجا زندگانی می آموختیم، ما نابلدانِ ملکوت و عبادت. فرسودگی قلب های فقر دیده با لبخندی از سوی تو جوان می شد و به غنا می رسید.

پیامبرمهربانی صلی الله علیه و آله، در قرآن و سیره
یکی از ویژگیهای رسول گرامی اسلام، رحمت عام و فراگیر آن گرامی نسبت به تمام اهل عالم است. ولادت پیامبر صلی الله علیه و آله درخشش نور رحمت و محبّت بر سر تا سر گیتی بود.
خدای عالمیان در مورد پیامبرش فرمود: «وَما أرْسَلْناکَ إلاّ رَحْمَةً لِلْعالَمینَ»؛ «و تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم.»
و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «إنَّما بُعِثْتُ رَحْمَةً؛ من برای رحمت مبعوث شده ام.»
به راستی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله جلوه بارز زیباترین صفات الهی از جمله رحمت، محبت، شفقت، مودّت، رأفت و عطوفت است.
خدا در قرآن با بیانى زیبا به کمالات روحى و علل پیروزى او در معرکه رهبرى اشاره مى‏ نماید چه بهتر در این بحث با صفات برجسته این شخصیت الهى آشنا شویم:

1- علاقه و دلسوزى به هدف‏
قرآن به علاقه قابل تحسین پیامبر بر هدایت مردم تصریح مى‏ نماید:
«فلعلک باخع نفسک على آثار هم ان لم یومنوا بهذا الحدیث اسفا» (کهف /6)
«شاید جان خود را به دنبال آنان آنگاه که به رسالت تو ایمان نیاورند از دست بدهى!»
این جمله حاکى از نهایت علاقه یک طبیب اجتماعى است که در راه مداواى بیمار خود تا آن حد مى‏کوشد که در پرتگاه هلاک و نابودى قرار مى‏ گیرد.

2- مظهر خلق عظیم
پیامبر به تصریح قرآن از نظر نرمش و انعطاف، آنجا که باید رهبر از خود گذشت و نرمش نشان دهد در حد اعلاى این شیوه اخلاقى بود، وحى الهى، یکى از علل پیروزى پیامبر را عطوفت و مهربانى او مى‏ شمرد و مى‏ فرماید:
«فبما رحمة من الله لنت لهم و لو کنت فظّاً غلیظ القلب لا نفضّوا من حولک فاعف عنهم و استغفر لهم و شاورهم فى الامر» (آل عمران /159)
«در پرتو رحمت الهى، در برابر تندى آنها، نرم شدى و اگر خشن و سنگدل بودى از اطراف تو پراکنده مى‏شدند، از آنان درگذر، و درباره آنان طلب آمرزش کن و در کارها مشورت بنما».

3- صبر و بردبارى‏
انجام چنین رسالت خطیرى بدون یک روح مقاوم و صبور و شکیبا و بردبار، امکان‏پذیر نیست از این جهت در آیات متعددى او را به صبر و شکیبائى دعوت مى‏نماید که برخى را یادآور مى‏ شویم:
در آغاز نزول وحى، و در سوره مدثر او را چنین مورد خطاب قرار مى‏دهد: «و لربک فاصبر (مدثر /7): براى خدا در طریق ابلاغ رسالت بردبار باش» بار دیگر، صبر واستقامت پیامبر مصمم را یادآور مى‏ شود و مى‏ گوید:
«فاصبر کما صبر اولو العزم من الرسل ولا تستعجل لهم» (احقاف /35)
«بسان پیامبران اولوالعزم صبر بنما و درباره آنان، عجله مکن».

4- نیایش نیمه شب‏
رآن و نیایش پیامبر - عبادتهاى نیمه شب اولیاى الهى که همراه با اشک شوق و سوز دل است، معلول شناخت عظیمى است که از خدا دارند، نتیجه شوق و عشق به کمال است که در دل خود احساس مى ‏نمایند و سرانجام عبادت با لذت شهود معبود، در کامشان شیرین شده و خواب لذیذ و بالش ناز، و فراش گرم به دست فراموشى سپرده مى‏ شود و ساعاتى به راز و نیازبا او مى‏ پردازند تا آنجا که رسول گرامى برخى از اوقات گاهى دو سوم شب را، به عبادت برگزار مى‏ کرد.

5- علم و آگاهى گسترده
پیامبر گرامى داناترین و آگاهترین انسانى است که گام بر پهنه گیتى نهاده است و قرآن علم و آگاهى او را چنین توصیف مى‏ فرماید:
«و انزل الله علیک الکتاب و الحکمة و علمک ما لم تکن تعلم و کان فضل الله علیک عظیماً» (نساء /113)
«کتاب و حکمت را بر تو فرو فرستاد و آنچه را که نمى‏دانستى به تو آموخت، و کرم خدا درباره تو بزرگ است».

6- رؤؤف و مهربان
یکى دیگر از ویژگیهاى پیامبر، علاقه و رأفت و مهربانى او به جامعه با ایمان است قرآن در این باره مى‏ فرماید:
«لقد جائکم رسول من انفسکم عزیز علیه ما عنتم حریص علیکم بالمؤمنین رؤف رحیم» (توبه /128).
«پیامبرى از خود شما به سویتان آمد، که مشقت و رنجهاى شما بر او سخت و گران است، بر ایمان آوردن شما، حریص و علاقمند، به مؤمنان رؤوف و مهربان است» .

رفتار شناسی پیامبر صلی الله علیه و اله
پیامبر همیشه گشاده رو، نرم خو و آسان گیر بود. (دیگران به آسانی به او نزدیک می شدند.) پرخاش نمی کرد، فحش نمی داد، عیب جو نبود و تعریف و تمجید زیاد نیز نمی کرد. از آن چه خوش نداشت با تغافل می گذشت (آن را نادیده می گرفت) و کسی را ناامید نمی فرمود.
خویشتن را از سه کار باز می داشت: جدال (گفت و گوی بیهوده)، زیاده خواهی، پرداختن به امور بی فایده.
و در رفتار با مردم نیز از سه کار پرهیز می فرمود: هیچ کس را به بدی یاد نمی کرد، کسی را سرزنش نمی فرمود، از عیب ها و خطاهای مردم پی جویی نمی کرد. از چیزهایی سخن می گفت که از نتیجه اش امید داشت؛ هنگام سخن گفتنش، اصحاب سر به زیر می انداختند، آنچنان که گویی بر تارک آنان پرنده ای نشسته است. (آرام و بدون حرکت می ماندند،) به کلام او گوش می سپردند و زمانی که پیامبر ساکت می شد، آنان سخن آغاز می کردند.
همنشینان پیامبر بر سر چیزی با یکدیگر جنگ و جدال نمی کردند، هر کس سخن می گفت، دیگران به او گوش می سپردند تا کلام او پایان پذیرد. تنها یک نفر از آنان سخن می گفت (چند نفر با هم سخن نمی گفتند.)

پیامبر صلی الله علیه وآاله و زنان
پیامبر اعظم(ص) همواره مردان را به اکرام و احترام زن سفارش می فرمود و منزلت و شأن والای آنان را گوشزد می کرد. آن حضرت اولین عامل آن تعالیم بود و با سیره و منش زیبای خود الگو و راهنمای مردان در تعالیم و حفظ حقوق زنان بود.
سیره نویسان احادیثی از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده اند که فرمود: أنا ابن العواتکه و أنا ابن الفواطم در بین سلسله مادران حضرت، 12 نفر از آنان عاتکه و 4 نفر فاطمه نام داشتند. یعقوبی مورخ شیعه تأکید می کند که پیامبر اعظم(ص) دو جمله فوق را بسیار به کار می برد. علت نیز آن بود که در جاهلیت زن ها بسیار تحقیر می شدند و حقوق آن ها پایمال می گردید. گرامی داشت سلسله نسب افراد از جانب پدر منظور می گردید و نامی از مادران آن ها به میان نمی آمد. پیامبر اعظم(ص) با توجه ویژه به زنان جایگاه همانندی با مردان برای آنان قایل بود. و برخلاف این عقیده که زن و نام او را مایه شرمساری می دانستند و حتی دختران خود را زنده به گور می کردند، آن حضرت با افتخار از مادر خویش یاد فرمود.

پیامبر صلی الله علیه وآاله و کودکان
رسول اکرم(ص) به کودکان احترام می گذاشت، از کنار بازی آن ها به آرامی می گذشت تا مزاحم لحظه های شاد آنان نگردد، هیچ وقت آنان را موجود کوچک و حقیر به حساب نمی آورد، و با همة بچه ها در خور شأن و منزلت آنان رفتار می نمود. أنس بن مالک می گوید: رسول خدا(ص) وقتی از کنار بچه ها می گذشت به آن ها سلام می کرد.
سجستانی نقل می کند پیامبر(ص) بر جوانان در حال بازی کردن وارد شده به آنان سلام می نمود. همچنین می گوید: ما بچه های نوجوانی بودیم رسول خد(ص) بر ما وارد شد و به ما سلام نمود.
نقل شده که در زمان پیامبر(ص) مردم اطفال کوچک خود را خدمت حضرت می آوردند تا پیامبر(ص) برای آنان دعا کند و اسمی برای آنان انتخاب نماید. حضرت اطفال را با نهایت احترام در بغل گرفته و نسبت به والدین آن ها اظهار محبت می نمود. گاهی پیش می آمد که بچه ها در بغل حضرت ادرار می کردند، والدین شان از این کار بچه ناراحت شده سر آنان داد می کشیدند، اما پیامبر(ص) به شدت از این کار منع می کرد و می گذاشت تا نوزادان قضای حاجت نمایند. آنگاه اسمی برای آن برگزیده و در حق شان دعا می فرمود و طفل را به والدین می سپرد. بعد از رفتن آنان لباس خود را آب می کشید، و با این کار خود موجب سرور و خوش حالی مردم می گردید.

نقشه راه پیامبر(ص) برای خانواده ها
برای خانواده بهترین باشید
رسول الله (صلی الله علیه و آله) در بیانی می فرماید: "بهترین شما کسانی هستند که برای خانواده¬ی خود بهترین باشند..."
همچنین ایشان در رابطه با هزینه کردن برای خانواده می فرماید: "هر معروفی (کار نیک و پسندیده) صدقه به شمار می آید و هر آنچه را که مؤمن برای خود و خانواده و همسرش هزینه کند... برایش صدقه نوشته می شود."
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) حق تقدم و اولویت داشتن خانواده نسبت به دیگران را یک اصل می داند و می فرماید: "هرگاه خدا به یکی از شما خیری عطا کرد، ابتدا خود و خانواده اش را از آن بهره مند سازد." و نیز می فرماید: " از خانواده آغاز کنید و هر کسی که نزدیکتر است مقدم بدارید."
خدمت به خانواده و کفاره گناهان بزرگ
ایشان در سفارشی به امیرمؤمنان حضرت علی (علیه السلام ) پاداش نیکی و خدمت به خانواده را یادآور می شود و می فرماید: "خدمت به خانواده کفاره ی گناهان بزرگ، موجب فرونشاندن خشم الهی... و موجب افزایش حسنات و درجات است. ای علی! به خانواده خدمت نمی کند، مگر صدیق یا شهید یا مردی که خدا برایش خیر دنیا و آخرت را خواسته است."
رسول اعظم اسلام (صلی الله علیه و آله) افزایش برکت زندگی را سلام کردن به خانواده ذکر می کند و می فرماید: "هنگام ورود به خانه، سلام کن، خدا برکتت را افزون می کند."
فرزندانتان از شما نترسند
همچنین آن حضرت در مذمت سختگیری بر خانواده می فرماید: "بدترین مردم، مرد سختگیر بر خانواده است" شخصی از ایشان پرسید: "ای رسول خدا! منظور شما از سختگیری بر خانواده چیست؟" پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: "مرد هرگاه وارد خانه شد همسرش بترسد و فرزندش بهراسد و فرار کند و هرگاه از خانه بیرون رفت همسرش بخندد."

پیامبر رحمت، در گفتار بزرگان
ویل دورانت: محمد، پیغمبری بزرگ و موحدی کامل بود که مانند نداشت و برای اصلاح بشر مبعوث شد.
گوته: حضرت محمّد, بی گمان, مردی بسیار بزرگ بود. وی جهان گشایی توانا, قانونگذاری خردمند, سلطانی دادگر و پیامبری پرهیزگار بود. او بزرگ ترین نقشی را که ممکن بود در برابر چشمان مردم عادی ایفا کند, در روی زمین ایفا کرد.
الکساندر دوما: محمد، معجزه شرق بود؛ زیرا دینش دارای آموزه های بزرگی بود. اخلاقش برجسته بود و رفتاری پسندیده داشت.
تولستوی: شخص پیامبر اسلام, سزاوار همه گونه احترام و اکرام است. شریعت پیامبر اسلام, به علّت توافق آن با عقل و حکومت, در اینده, عالمگیر خواهد شد.
هوبرت ویل: محمّد, ششصد سال پس از مسیح, ظهور کرد و با نیروی خدایی ای که داشت, توانست تمام اوهام را برطرف کند و بت پرستی را براندازد و چون مردی درست کردار, راستگو و بی آلایش بود, مردم به او لقب «امین» داده بودند. لهجه صادق و عزم استواری داشت و با همین ویژگی ها, توانست گمراهان را به راه راستْ هدایت کند.
مهاتما گاندی: زندگی شخص پیامبر اسلام, به نوبه خود, نشانه و سرمشق بارزی برای ردّ فلسفه خشونت و اجبار است.
کارل ماکس: حقیقت انکار ناپذیر این است که محمد مبعوث شد تا رسالتی را که خلاصه رسالات سابق و مافوق آنها بود، برای عالم بیاورد.
(پیامبر اعظم در ایینه گفتار اندیشمندان)

*****************************************************

مولود ششمین گوهر درخشان آسمان ولایت

فدای صداقتتان! از همان کودکی شرط خود را برای بازی با بچّه ها صداقت آنان گذاشتید(گاهی امام صادق(ع) به علت صداقت نداشتن همبازی های خود، بازی را ترک می کرد و با خواهش دوستان به بازی بر می گشت.) ؛ خوش به حال هم بازی هایتان آقا.

شیخ الأئمه! فدای عمر بهاری ائمه علیهم السلام که شما با 65 سال شیخشان و پُر عمر ترینشان بودید.

غربت در خاندان شما موروثی است عزیز فاطمه!

اصلاً هر که خوبتر است بیشتر ظلم می بیند و کمتر محبت می چشد. یادتان هست؟!"سدیر صیرفی" خواست آگاهتان کند که شما 200 هزار نفر بلکه به اندازه ی نیمی از جهان یار دارید پس چرا قیام نمی کنید و شما گله ی بزغاله ای در"ینبع" را نشانش دادید و فرمودید:" اگر شمار یاران و پیروان، به تعداد این بزغاله ها رسیده بود؛ در خانه نمی نشستیم." عجیب است 4 هزار شاگرد فقط علمشان را از فردی بگیرند و دل به او نسپارند.(کتاب سیمای پیشوایان در آینه ی تاریخ)

یادگار شکافنده ی علم!

چه خوب است آدم این قدر باقیات صالحات بگذارد؛ می خواهید بشمرم شمار آنان را که جیره خوار علم شمایند و خود نمی دانند و شاید هیچگاه نفهمند؟ بله شاید هیچگاه علمای علم شیمی به تاریخ این علم نگاهی نکنند و ندانند که "جابر بن حیّان" پدر علم شیمی شاگرد شما بود؛ همو که بیش از 200 کتاب تألیف کرد.

مایه ی افتخار شیعه!

"حسن بن علی" در مسجد کوفه 900 استاد حدیث دیده بود که همگی از شما نقل حدیث می کردند. خوش به حال "حمران" که در علم قرائت، شاگرد شما بود، 

و خوش به حال "ابان"(ابان بن تغلب شاگرد امام صادق (ع)) که در لغت و ادبیات عرب خود به برکت شما سفره دار شد. 

عجب سعادتی داشت "زراره" که در فقه به برکت شما تبحّر یافت؛ و چه پیشانی بلندی داشت "مؤمن طاق" که در کلام، پشت بسیاری از متکلّمین را به زمین کوبید.

گرامی داشته ی خدای عزّوجلّ! 

آیا دستمان می گیری که شیعه ی پسرتان مهدی باشیم و دلبسته ی ولایتش؟!

 آقایمان برایمان بخواه که چون "هارون مکّی" او را باور کنیم و دل آرام داریم که اماممان بر ما بد نمی خواهد، آن گاه مطمئن به دستور اماممان در تنور بنشینیم و نسوزیم و باعث سرور دلتان شویم.

 به یاد دارید جمله ی خداوند بزرگ را که فرمود: "...البته مسرور می کنم او (جعفر بن محمد) را در پیروانش، انصارش و دوستدارانش."

شرحی مختصر بر زندگانی صادق آل محمد(ص)
امام جعفر صادق (ع) در پگاه روز جمعه یا دوشنبه هفدهم ربیع الاول و یا غره رجب سال 80 هجری، معروف به سال قحطی، در مدینه دیده به جهان گشود. اما بنا به گفته شیخ مفید و کلینی و شهید، ولادت آن حضرت در سال 83 هجری اتفاق افتاده است. لکن ابن طلحه روایت نخست را صحیح تر می داند و ابن خشاب نیز در این باره گوید: چنان که ذراع برای ما نقل کرده، روایت نخست، سال 80 هجری، صحیح است.
کنیه و لقب امام صادق (ع)
کنیه آن حضرت ابو عبد الله بوده است و این کنیه از دیگر کنیه های وی معروف تر و مشهورتر است. محمد بن طلحه گوید: برخی کنیه آن حضرت را ابو اسماعیل دانسته اند. ابن شهر آشوب نیز در کتاب مناقب می گوید: آن حضرت مکنی به ابو عبد الله و ابو اسماعیل و کنیه خاص وی ابو موسی بوده است.
آن حضرت القاب چندی داشت که مشهورترین آنها صادق، صابر، فاضل و طاهر بود. از آنجا که وی در بیان و گفتار راستگو بود، او را صادق خواندند.

راه بهشتی شدن در کلام امام صادق(ع)
«فکل من قصدنا و تولانا و لم یوال عدونا و قال ما یعلم و سکت‏عما لایعلم او اشکل علیه فهو فی‏الجنه‏»
هر کس جویا و پیرو ما باشد و از دشمنان ما پیروی نکند و چیزی‏که می‏داند، بگوید و از آن‏چه که نمی‏داند، یا بر او مشکل (مشتبه)است، سکوت کند، در بهشت است.
حضرت امام جعفر صادق(ع) سه راه را فراروی جویندگان بهشت قرارداده است:
۱- پیروی از ائمه علیهم السلام .
۲- برائت از دشمنان.
۳- سخن گفتن آگاهانه و سکوت هنگام نا آگاهی.

سفارشات امام صادق علیه السلام به شیعیان
امام صادق(ع) در سفارش ‏های خود به عبدالله بن جندب پس از هشدارشیعیان به دام‏های شیطان، ویژگی‏ های برجسته دوستان حقیقی خود رابر می‏ شمرد و سپس خصلت‏های دیگر شیعیان را بیان می ‏کند. دو ویژگی ‏ممتاز شیعیان از نگاه امام صادق(ع) عبارت است از:
۱- آخرت
«لقد جلت الاخره فی اعینهم حتی ما یریدون بها بدلا... و انماکانت الدنیا عندهم بمنزله الشجاع الارقم و العدو الاعجم‏»; آخرت‏ در نگاه آن ها بسیار بزرگ است، به اندازه‏ای که چیزی را با آن‏ عوض نمی‏کنند... و دنیا نزد آن‏ها همانند مارگزنده و دشمن بی‏زبان ‏است.
پیروان حقیقی و دوستان واقعی خاندان نبوت علیهم السلام به چیزی‏ جز آخرت نمی‏اندیشند و تمام کردارها و رفتارهای خود را با نگاه‏به آخرت می‏ سنجند. دنیا در نظر مؤمن وسیله‏ای است‏برای رسیدن به ‏هدفی بزرگ که همان زندگی جاودان آخرت است. دوستان حقیقی اهل‏ بیت ‏علیهم السلام از مواهب دنیوی بهره می‏برند، اما هرگز زندگی‏جاودان را با زندگی گذرای دنیا عوض نمی ‏کنند.
۲- انس با خدا
«انسوا بالله واستوحشوا مما به استاءنس المترفون‏»; آن‏ها باخدا انس گرفته‏اند و از آن‏چه که مال اندوزان به آن انس ‏گرفته‏ اند، در هراسند.
مومنان از نعمت‏های الهی بهره می‏برند اما به آن‏ها وابسته‏ نمی‏ شوند. وابستگی به مال دنیا موجب بندگی انسان در برابرمادیات خواهد شد. زراندوزان هماره به ثروت خود وابسته ‏اند.شیعیان واقعی با یاد خدا آرامش می‏یابند نیستند.
حضرت صادق(ع) پس از برشمردن این دو ویژگی مهم، فرمود: «اولئک‏اولیائی حقا بهم تکشف کل فتنه و ترفع کل بلیه‏»; آن‏ها دوستان‏ حقیقی من هستند. به وسیله آن‏ها فتنه شکست می‏خورد و هرگرفتاری ‏ها بر طرف می‏شود.
3- حسابرسی خود
«حق علی کل مسلم یعرفنا ان یعرف علمه فی کل یوم ولیله علی‏نفسه فیکون محاسب نفسه فان رای حسنه استزاد منها و ان رای‏سیئه استغفر منها، لئلایخزی یوم القیمه‏»; بر هرمسلمانی که مارا می‏شناسد، سزاوار است که کردارش را در هر شبانه روز بر خودعرضه دارد و به محاسبه آن‏ها بپردازد، تا اگر کار نیکی در آن‏هادید، برآن‏ها بیفزاید و اگر کردار بدی در اعمال خود مشاهده کرد،از آن‏ها توبه کند، تا دچار ذلت و خواری روز قیامت نگردد.
4-سخاوت
«یابن جندب! ان شیعتنا یعرفون بخصال شتی: بالسخاء و البذل‏للاخوان‏»; ای پسر جندب! همانا شیعیان ما به چند خصلت‏ شناخته ‏می‏شوند: به سخاوت و بخشش به برادران.
5- خواندن پنجاه رکعت نماز و رعایت وقت نماز
«وبان یصلوا الخمسین لیلا و نهارا... و یحافظون علی‏الزوال‏»;شیعیان ما در شبانه روز پنجاه رکعت نماز می‏خوانند و توجه به‏وقت نماز ظهر (خواندن نماز اول وقت) دارند.
6- دوری از پرخاش و داد و فریاد
«لایهرون هریرالکلب‏»; شیعیان ما همانند سگ زوزه نمی‏کشند.
7- دوری از طمع
«ولایطمعون طمع الغراب‏»; شیعیان ما همانند کلاغ طماع و حریص‏ نیستند.
8- دوری از دشمنان
«و لایجاورون لنا عدوا و لا یساءلون لنا مبغضاولوماتوا جوعا»;شیعیان ما با دشمنان همسایگی نمی‏کنند و اگر از گرسنگی بمیرند،چیزی از آن‏ها نمی‏خواهند.

نگاهی اجمالی بر آداب و اعمال هفدهم ربیع الاول

در کتاب مفاتیح الجنان آداب و اعمال ویژه ای برای روز هفدهم ربیع الاول و میلاد نبی گرامی اسلام، حضرت محمد(ص) ذکر شده که انجام غسل، روزه گرفتن، خواندن نماز مستحبی و زیارات امیرالمؤمنین، ائمه بقیع(ع) و پیامبر(ص) از جمله آنند.

1. غسل کردن

2. نماز مستحبی
وقتى که روز بلند شود دو رکعت نماز کند در هر رکعت بعد از حمد ده مرتبه سوره قدر و ده مرتبه توحید بخواند و بعد از سلام در مصلاى خود بنشیند و این دعا بخواند
اللَّهُمَّ أَنْتَ حَیٌّ لاَ تَمُوتُ‏.... الی آخر و این دعای مبسوطی است و چون سندش را منتهی به معصوم ندیدم، مراعات اختصار را اهمّ دیدم.

3.روزه گرفتن
روزه و از براى آن فضیلت بسیار است و روایت شده که هر که این روز را روزه بدارد ثواب روزه یک سال خدا براى او بنویسد و این روز یکى از آن چهار روز است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است‏.

4. زیارت پیامبر (ص)
در روز هفدهم ربیع الاول، زیارت حضرت رسول صلى الله علیه و آله از نزدیک و دور سفارش شده است.
آداب زیارت پیامبر صلی الله علیه و آله؛ علامه مجلسى در زاد المعاد در اعمال عید مولود که روز هفدهم ربیع الاول است فرموده شیخ مفید و شهید و سید بن طاوس رحمهم الله گفته ‏اند که چون در غیر مدینه طیبه خواهى که حضرت رسول صلى الله علیه و آله را زیارت کنى غسل بکن و شبیه به قبر در پیش روى خود بساز و اسم مبارک آن حضرت را بر آن بنویس و بایست و دل خود را متوجه آن حضرت گردان و بگو:
أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ‏ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَنَّهُ سَیِّدُ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ أَنَّهُ سَیِّدُ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْمُرْسَلِینَ‏........

5. زیارت امام علی(ع)
شیخ مفید و شهید و سید بن طاوس روایت کرده ‏اند که حضرت امام جعفر صادق علیه السلام زیارت کرد حضرت أمیر المؤمنین علیه السلام را در هفدهم ربیع الاول به این زیارت و تعلیم فرمود آن را به ثقه جلیل القدر محمد بن مسلم ثقفى رضی الله عنه و فرمود به او که چون بیایى به مشهد أمیر المؤمنین علیه السلام پس غسل زیارت کن و بپوش پاکیزه‏ ترین جامه‏ هاى خود را و به بوى خوش خود را معطر نما و برو به آرامى و وقار
پس چون برسى به باب السلام یعنى بر در حرم مطهر رو به قبله بایست و سى مرتبه‏ اللَّهُ أَکْبَرُ بگو و بگو:
السَّلاَمُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَى خِیَرَةِ اللَّهِ‏ السَّلاَمُ عَلَى الْبَشِیرِ النَّذِیرِ السِّرَاجِ الْمُنِیرِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ‏...........
آنگاه شش رکعت نماز زیارت بکن دو رکعت براى حضرت أمیر المؤمنین علیه السلام و دو رکعت براى جناب آدم علیه السلام و دو رکعت براى جناب نوح علیه السلام و بسیار بخوان خداى تعالى را که به اجابت خواهد رسید إن شاء الله تعالى مؤلف گوید که صاحب مزار کبیر گفته که این زیارت را در هفدهم ربیع الاول در نزد طلوع آفتاب باید بعمل آورد و علامه مجلسى رحمة الله علیه فرموده که این زیارت بهترین زیارات است و به سندهاى معتبر در کتب معتبره مذکور است و ظاهر بعضى از روایات آن است که خصوصیت به این روز ندارد و در هر وقت که این زیارت را به عمل آورند خوب است.

6. زیارت ائمه بقیع(ع)
زیارت ائمه بقیع علیهم السلام یعنى حضرت امام حسن مجتبى و امام زین العابدین و امام محمد باقر و امام جعفر صادق علیهم السلام چون خواستى زیارت کنى این بزرگواران را باید بعمل آورى آنچه در آداب زیارات ذکر شد از غسل و طهارت و پوشیدن جامه ‏هاى پاک و پاکیزه و استعمال بوى خوش و رخصت طلبیدن در دخول و نحو اینها و بگو نیز:
یَا مَوَالِیَّ یَا أَبْنَاءَ رَسُولِ اللَّهِ عَبْدُکُمْ وَ ابْنُ أَمَتِکُمُ الذَّلِیلُ بَیْنَ أَیْدِیکُمْ‏ وَ الْمُضْعِفُ (الْمُضْعَفُ) فِی عُلُوِّ قَدْرِکُمْ وَ الْمُعْتَرِفُ بِحَقِّکُمْ جَاءَکُمْ مُسْتَجِیراً بِکُمْ قَاصِداً إِلَى حَرَمِکُمْ‏.............
پس دعا کن از براى خود به هر چه خواهى و شیخ طوسى رحمة الله علیه در تهذیب فرموده که بعد از آن هشت رکعت نماز زیارت بکن یعنى از براى هر امامى دو رکعت و شیخ طوسى و سید بن طاوس گفته‏ اند که چون خواهى ایشان را وداع کنى بگو
السَّلاَمُ عَلَیْکُمْ أَئِمَّةَ الْهُدَى وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ أَسْتَوْدِعُکُمُ اللَّهَ وَ أَقْرَأُ عَلَیْکُمُ السَّلاَمُ‏ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالرَّسُولِ وَ بِمَا جِئْتُمْ بِهِ وَ دَلَلْتُمْ عَلَیْهِ اللَّهُمَّ فَاکْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِینَ‏.
پس دعا بسیار کن و از خدا سؤال کن که دیگر تو را به زیارت ایشان برگرداند و آخر عهد تو نباشد از زیارت ایشان. ‏
التماس دعا

با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar

ویدیو مرتبط :
مراسم جشن میلاد حضرت محمد(ص) و ولادت امام جعفر صادق(ع)