«جیوگی»؛ برنامه‌ای که هنوز ارزش دیدن دارد

جیم/ چند سالی است که نقش تلویزیون بین انتخاب‌هاى رسانه‌اى مردم کم رنگ شده و سریال‌ها و برنامه‌هاى تلویزیونی -به غیر از چند موفقیت مقطعی- توانایی چندانی در جذب بیننده ندارند.
اگر عوامل خارجی ریزش مخاطب تلویزیون مثل حضور شبکه‌های ماهواره‌ای و گسترش فضای مجازی را کنار بگذاریم و بخواهیم ریشه‌های این موضوع را در سیاست‌گذاری‌های صدا و سیما جستجو کنیم؛ یکی از نکاتی که جلب توجه می‌کند، سرمایه گذاری بیش از حد مدیران تلویزیون روی بخش‌های نمایشی و ساخت سریال‌هایی تحت عنوان الف ویژه و تله فیلم‌های پر هزینه است. هر چند این اختصاص بودجه و توجه‌های زیاد گاهی توانسته به آنتن خسته تلویزیون کمک کند، اما باز هم کاهش مخاطب تلویزیون ادامه داشته است. از سوی دیگر طی چند سال اخیر مسئولان صدا و سیما از توجه به برنامه‌های گفتگو محور یا ترکیبی که یک بخش مهم جذب مخاطب در شبکه‌های تلویزیونی سراسر دنیاست غافل مانده‌اند؛ برنامه‌هایی که هر وقت به آن‌ها فرصت ارایه مطلوب داده شده توانسته‌اند مخاطبان جدیدی را پای گیرنده‌ها بنشانند و خیلی بیشتر و گاهی بهتر از فیلم و سریال‌های پرهزینه بین مردم باز خورد داشته باشند. نمونه مشخص و موفق آن هم ماه عسل احسان علیخانی یا خندوانه رامبد جوان است.
با تغییر مدیریت در سطح کلان رسانه ملی انگار رویکرد این سازمان کمی تغییر کرده و علاوه بر تغییر افراد، نگرش‌ها هم کمی تغییر کرده است. یکی از نشانه‌های این موضوع سر در آوردن یک برنامه چالشى گفتگو محور در ساعات پیک مخاطب شبکه دو است؛
طبق یک قانون نانوشته، تلویزیون زمان‌های اوج بیننده را با بخش‌های نمایشی پر می‌کرد اما این شب‌ها برنامه «جیوگی» این نظم چند ساله را بر هم زده است.

خواستار ساختار نو
جیوگى یعنی جیوه بودن و جیوه بودن یعنی سیالیت؛ یعنی حضور یک عنصر زنده، جاری و شفاف شاید این اسم تا حدودی آشکار کند که هدف گروه ایده پرداز از انتخاب عنوان جیوگی چیست.
برنامه‌ای که قرار است در قالب گفتگو و گاهی مناظره با غالب بودن مباحث اجتماعی و فرهنگی روز، روی آنتن تلویزیون برود و طبعا باید در فرم و محتوا، جیوگی را رعایت کند.
با دیدن بخش‌هایی از این برنامه کاملا متوجه خواهید شد که سازندگان جیوگی تلاش دارند تا سبک جدیدی از برنامه سازی تلویزیونی را ارایه دهند و می‌توان گفت تا حد زیادی هم موفق بوده‌اند و جیوگی از فرم خسته کننده برنامه‌های مشابه خود خارج شده است.
به گفته سازندگان برنامه ابتدا قرار بود تا جیوگی هر هفته در یک قسمت یک ساعت و نیمی پخش شود؛ اما با توجه به ذائقه مخاطبان جدید تلویزیون که کشش تعقیب یک برنامه یک ساعت و نیمی را ندارند، با یک ترفند درست رسانه‌ای برنامه به سه قسمت نیم ساعته در طول هفته تقسیم شده است.
هر قسمت هم شروع و پایان خاص خود را دارد و بیننده در صورت از دست دادن یک قسمت در جریان بقیه قسمت‌ها قرار خواهد گرفت.
ریتم تند هم یکی دیگر از ویژگی‌های ساختاری این برنامه است که با موسیقی مناسب و لحن خاص میلاد دخانچی که مجری و طراح جیوگی است کامل شده است.

جیوگى محتوایی
در تعریف جیوگی به دو بحث زنده و پویا بودن و سیالیت اشاره شد؛ برنامه جیوگی هم با توجه به رسالتی که اسمش برای برنامه به وجود اورده پویایی و نواوری را در شکل و ساختار برنامه به وجود آورده است.
اما آیا سیالیت که ویژگی دوم جیوه بودن است را در نحوه پرداخت به موضوعات برنامه می‌بینیم؟
سیالیت برای جیوگی این طور تعریف می‌شود که ما در هیچ کدام از بخش‌هاى این برنامه حس نمی‌کنیم که برنامه سازان به دنبال تلقین یک محتوای از پیش تعیین شده به مخاطب باشند؛ اصولا نگاه‌های بسته و یک جانبه مخالف با فلسفه جیوگی است.
نکته دوم طرح مباحثی است که پیش از این فرصت و امکان مطرح شدن در رسانه ملی را نداشته‌اند، و البته حضور کارشناسانی که آمار و اطلاعاتی که ارایه می‌دهند را با جستجو در اینترنت پیدا نکرده‌اند و با احاطه کامل بر موضوع مطرح شده نه قصد سیاه نمایی دارند، نه همه چیز را خوب و خوش نشان می‌دهند.

تجویز جیوه دار
در پایان می‌توان گفت جیوگی برای کسانی که از نگاه‌های یک سویه و گفتگوهای برنامه ریزی شده برای فرو کردن یک مطلب خاص در ذهن مخاطب خسته شده‌اند و حوصله ریتم‌های کند و لحن سنگین برنامه‌های چالشی اجتماعی را ندارند نسخه مناسبى است .
این افراد می‌توانند شنبه تا دوشنبه راس ساعت ٢١، نیم ساعت جیوگی استعمال کنند.