با آغوش باز با والدین رفتار کنید

خراسان/ می گفت: برادرم گفته نگهداری از پدر و مادر بیمار وظیفه دختران است نه پسران. می گفت برادرم گفته چنان که دختران فلانی و فلانی پدر و مادر خود را پرستاری کردند و تیمار، شما هم «باید» چنین کنید. می گفت برادرم در بیماری پدر ما را گذاشت و رفت و از راه دور هم کلی «باید» برای ما ردیف کرد.
می گفت...
گفتم: برادر تان، ناخواسته بهشت را در دامان شما گذاشته است و خود کیلومتر ها از آن دور شده است. گفتم: او نفهمیده چه «فرصت طلایی» را از دست داده است که اگر همه طلا های عالم را هم بیاورد، نمی تواند با یک لحظه اش مقایسه کند. او از خدمت به «مادری» ابا کرده است که «بهشت» را زیر پای خویش دارد. از خدمت به «پدری» خود را محروم کرده است که خدا بر وجوب حرمتش مهر تاکید زده است. گفتم: او خود را از نعمت دعای آنان و دریای رحمت خدا محروم کرده است و آن که در این ماجرا، دوسر باخت نصیبش شده ا ست، نه شما که «خان داداش» تان است.
پس بی توجه به باید های نابایسته او به پدر و مادر، خدمتی شایسته کنید و از همان اول همچنان که نماز را با قصد قربت می خوانید، برای این کار هم صمیمانه تر و خالصانه تر از همیشه «قربة الی ا...» بگویید و ا... اکبر را به جان برکشید که بادبان های کشتی نوح نجات برای شما برافراشته می شود.
گفتم: خدا شما را بسیار دوست دارد که چنین فرصتی را برایتان فراهم آورده است تا با موفقیت در این آزمون محبت که امتحان عبودیت نیز هست، در ساحت بندگی و خلیفة اللهی گامی چند، بالاتر روید. برایش آیه23 از سوره مبار که اسرا را خواندم که «...و خدای تو حکم فرموده که هیچ کس را جز او نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید اگر هر دو یا یکی از آن ها به پیری برسند (که موجب رنج و زحمت باشند) زنهار کلمه ای که رنجیده خاطر شوند مگو و کمترین آزار به آنان مرسان و با ایشان با احترام و بزرگوارانه سخن بگو...» خب وقتی خدا، نیکی به پدر و مادر را بعد از «توحید» بیان کرده است، شما فرصتی چنین عظیم به کف آورده اید و برادرتان از کف داده است، حالا فکر می کنید چه کسی در این ماجرا دچار خسران عظیم شده است؟
روشن است که برادرتان و آن که دوسر برد آورده است، شمایید که هم نعمت دعای والدین را به دست آورده اید و هم دریای رحمت خدا را...




منبع: خراسان