نویسنده ادامه داستان‌های پوآرو: رمان جنایی از بهترین گونه‌های داستانی است

ایبنا/ به نقل از گاردین، «سوفی هانا» نویسنده آثار پرفروش جنایی و شاعری است که آثارش در دانشگاه‌های مختلف بریتانیا تدریس می‌شود. وی ساکن «کمبریج» است و به عنوان فردی معمولی در کالج «لوسی کاوندیش» مشغول به کار است.

آیا کلیسا در داستان «کشتارهای تک‌نگاره» واقعی است؟
بله، وقتی ساکن «یورک‌شایر» بودم کلیسای بزرگی در میدان کنار خانه‌مان وجود داشت و پوسترهای زیبایی بیرون آن نصب بود و پوستر در داستان را نیز از تابلوی پوستر کلیسا الهام گرفتم.

از حرف‌های شما این برداشت می‌شود که خودتان علاقه‌ای به رفتن به کلیسا ندارید!

خیر! من نیز مانند «ویکرام»(یکی از شخصیت‌های داستان) هستم.

اولین بار چطور متوجه شدید که می‌خواهید نویسنده شوید؟
از سن پنج یا شش سالگی، نوشتن مهم‌ترین و تنها تفریح من بود. هیچ‌وقت به تکالیف مدرسه علاقه‌ای نشان نمی‌دادم اما داستان و شعر و تکالیف مربوط به این دو را بسیار دوست داشتم.

چه چیز سبب شد به سمت نگارش داستان‌های جنایی و معماهای روانشناسی بروید؟
وقتی بچه بودم داستان «هفت مخفی» نوشته «انید بلایتون» را خواندم و بسیار جذب داستان شدم. از آن لحظه به بعد به سمت یافتن نویسندگانی چون «آگاتا کریستی» و «روث رندال» رفتم و احساس کردم به ژانر جنایی بسیار علاقه دارم.

بسیاری از نویسندگان آثار جنایی، در کانون ادبیات دنیا کم‌اهمیت شمرده می‌شوند. شما نیز چنین حسی دارید؟
رفتار بدی درباره آثار جنایی وجود دارد. افرادی هستند که فکر می‌کنند رمان جنایی بخشی از ادبیات نیست چون از داستان‌هایی که بسیار به قصه تاکید می‌کنند خوششان نمی‌آید. از نظر من نباید به چنین دیدگاهی اهمیت داد. من شخصاً همیشه از داستان‌های جنایی لذت برده‌ام. این گونه آثار بسیار مرتب و به جا نوشته می‌شود و بهترین گونه رمان است. اگر آدم‌ها توانایی چنین تشخیصی ندارند بسیار مایه خجالت است اما من به این موضوع اهمیتی نمی‌دهم.

آیا شاعر بودن شما به نگارش داستان‌های جنایی یا برعکس کمکی می‌کند؟ احساس نمی‌کنید این دو هیچ ربطی به هم ندارند؟
من احساس می‌کنم درون‌مایه داستان‌ها و اشعار من یکی است. دلم می‌خواهد درباره رفتار آدمی، همان‌طور که هست مطلب بنویسم. رفتارشناسی، روابط خانوادگی و دوستانه انسان‌ها. به نظر من شعر و رمان جنایی اشتراکات بسیاری دارند. در یک داستان جنایی قصه باید دقیق نوشته شود و ساختار در یک شعر وزن‌دار نیز حائز اهمیت است. همه چیز باید در تعادل باشد. من به ساختار بسیار پایبندم و به همین دلیل شعر و داستان جنایی هر دو برای من جذابیت دارد.

آیا شاعر یا کتاب شعر خاصی موجب الهام شما در کودکی شد؟
وقتی بچه بودم اشعار «سوس گایزل» را بسیار می‌خواندم. در کودکی مجموعه شعر «مادر غاز» را خواندم و آن مجموعه سبب شد به شعر قافیه‌دار علاقه پیدا کنم. در نوجوانی اشعار «ازرا پاند» و «تی. اس. الیوت» مرا دچار شگفتی کرد چون به آن دسته از اشعار آشنایی نداشتم. روزی مادرم مجموعه شعری به من هدیه داد که «کاکائو برای کینگزلی آمیز» نام داشت. شاعر این اثر «وندی کوپ» بود. با خودم گفتم شعر هم جذابیت دارد و هم جالب است. اشعار وی درباره روابط انسانی و آدم‌ها بود و چنین شد که به شعر قافیه‌دار علاقه‌مند شدم.

شما اخیراً در داستان «کشتارهای تک‌نگاره» شخصیت معروف داستان‌های جنایی «هرکول پوآرو» را زنده کردید و منتقدان این کار شما را دوست داشتند. چطور این کار را انجام دادید؟

«آگاتا کریستی» اولین نویسنده‌ای بود که در دوره بلوغ خواندن آثارش را شروع کردم. در سن 14 سالگی همه کتاب‌های او را داشتم. شاید اگر «هرکول پوآرو» شخصیت داستانی نویسنده دیگری بود جز کریستی نمی‌توانستم این کار را انجام دهم. من درباره شیوه نگارش او بسیار مطالعه کرده‌ام. وقتی شروع به نوشتن رمان کردم داستان‌های او را الگو قرار داد. وقتی تصمیم گرفتم «پوآرو» را از دنیای مردگان بازگردانم به خودم گفتم تو باید بتوانی این کار را انجام بدهی و شروع به کار کردم.

آیا به نوشتن داستان‌های «پوآرو» ادامه خواهید داد؟
در حال حاضر در حال نوشتن رمانی با محوریت همین شخصیت هستم! فقط دو فصل به پایان داستان مانده است. نام داستان «تابوت بسته» است و سپتامبر آینده، در صد سالگی اولین داستان «پوآرو» به نام «ماجراهای اسرارآمیز در استایلز» وارد بازار خواهد شد.

با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar