القاب ویژه حضرت ابوالفضل (ع)

مژده ای دل که دگر سوم شعبان آمد... میلاد امام حسین امام سجاد حضرت عباس سلام الله علیهم مبارک سوم شعبان القاب حضرت عباس علیه السلام

به گزارش «شیعه نیوز»، به مناسبت ولادت قمر منیر بنی هاشم حضرت ابالفضل العباس (علیه السلام) گوشه ای از فضایل و القاب علمدار کربلا را منتشر می کند.

حضرت ابالفضل (علیه السلام) عباس از بطن خاندان علوى برخاسته است، یكى از والاترین و شریف ترین خاندان هایى كه بشریت در طول تاریخ خود شناخته است، خاندانى تناور و ریشه دار در بزرگى و شرافت كه با قربانى دادن در راه نیكى و سودرسانى به مردم، دنیاى اسلام را یارى كرد، الگوهایى از فضیلت و شرف براى همگان به جا گذاشت و زندگى عامه را با روح تقوا و ایمان منوّر ساخت.

* اجمالی از نسب قمر بنى هاشم (علیه السلام)

* پدر

پدر بزرگوار حضرت عباس (علیه السّلام) امیرالمؤمنین علی علیه السلام، وصىّ رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) در مدینه علم نبوت، اولین ایمان آورنده به پروردگار و مصدق رسولش، همسر دخت پیامبرش، همپایه هارون براى موسى نزد حضرت ختمى مرتبت، قهرمان اسلام و نخستین مدافع كلمه توحید است كه براى گسترش رسالت اسلامى و تحقق اهداف بزرگ آن با نزدیكان و بیگانگان جنگید.

تمام فضیلت هاى دنیا در برابر عظمت حضرت علی علیه السلام ناچیزند و در فضیلت و عمل، كسى را یاراى رقابت با آن حضرت نیست. مسلمانان به اجماع او را پس از پیامبراكرم صلّى اللّه علیه و آله داناترین، فقیه ترین و فرزانه ترین مى دانند. آوازه بزرگیش در همه جهان پیچیده و دیگر نیازى به تعریف و توصیف ندارد.

عباس (علیه السلام) را همین سرافرازى و سربلندى بس كه برخاسته از درخت امامت و برادر دو سبط پیامبر اكرم صلّى اللّه علیه و آله است.

* مادر

مادر گرامى و بزرگوار ابوالفضل العباس (علیه السّلام) بانوى پاك «فاطمه دخت حزام بن خالد» است. «حزام» از استوانه هاى شرافت در میان عرب به شمار مى رفت و در بخشش، مهمان نوازى، دلاورى و رادمردى مشهور بود. خاندان این بانو از خاندان هاى ریشه دار و جلیل القدر بود كه به دلیرى و دستگیرى معروف بودند. گروهى از این خاندان به شجاعت و بزرگ منشى نامى شدند

* پیوند امیرالمؤمنین (علیه السلام) با ام البنین (س)

هنگامى كه امام امیرالمؤمنین علیه السّلام به سوگ پاره تن و ریحانه پیامبر اكرم صلّى اللّه علیه و آله و بانوى زنان عالمیان، فاطمه زهرا علیها السّلام نشست، برادرش عقیل را كه از عالمان به انساب عرب بود فراخواند و از او خواست برایش همسرى برگزیند كه زاده دلاوران باشد تا پسر دلیرى به عرصه وجود برساند و سالار شهیدان را در كربلا یارى كند.

عقیل، بانو ام البنین از خاندان بنى كلاب را كه در شجاعت بى مانند بود، براى حضرت انتخاب كرد. بنى كلاب در شجاعت و دلاورى در میان عرب زبانزد بودند.

امام (علیه السلام) این انتخاب را پسندید و عقیل را به خواستگارى نزد پدر ام البنین فرستاد. پدر خشنود از این وصلت مبارك، نزد دختر شتافت و او با سربلندى و افتخار، پاسخ مثبت داد و پیوندى همیشگى با مولاى متقیان، امیرمؤ منان علیه السّلام بست. حضرت در همسرش، خِرَدى نیرومند، ایمانى استوار، آدابى والا و صفاتى نیكو مشاهده كرد و او را گرامى داشت و از صمیم قلب در حفظ او كوشید.

* مولود بزرگ

نخستین فرزند پاك بانو ام البنین، سالار بزرگوارمان ابوالفضل العباس (علیه السلام) بود كه با تولدش، مدینه به گُل نشست، دنیا پرفروغ گشت و موج شادى، خاندان علوى را فراگرفت. «قَمَرى» تابناك به این خاندان افزوده شده بود و مى رفت كه با فضایل و خون خود، نقشى جاودانه بر صفحه گیتى بنگارد.

هنگامى كه مژده ولادت عباس به امیرالمؤمنین علیه السّلام داده شد، به خانه شتافت، او را در برگرفت، باران بوسه بر او فرو ریخت و مراسم شرعى تولد را درباره او اجرا كرد. در گوش راستش اذان و در گوش چپ اقامه گفت. نخستین كلمات، بانگ روحبخش توحید بود كه به وسیله پدرش پیشاهنگ ایمان و تقوا در زمین، بر گوشش نشست و سرود جاویدان اسلام، جانش را نواخت.

* سال تولد

برخى از محققان برآنند كه حضرت ابوالفضل العباس علیه السّلام در روز چهارم ماه شعبان سال 26 هجرى دیده به جهان گشود.

* نامگذارى

امیرالمؤمنین علیه السّلام از پس پرده هاى غیب، جنگاورى و دلیرى فرزند را در عرصه هاى پیكار دریافته بود و مى دانست كه او یكى از قهرمانان اسلام خواهد بود، لذا او را عباس (دُژم: شیر بیشه) نامید؛ زیرا در برابر كژی ها و باطل، ترشرو و پرآژنگ و در مقابل نیكى، خندان و چهره گشوده بود. همان گونه كه پدر دریافته بود، فرزندش در میادین رزم و جنگ هایى كه به وسیله دشمنان اهل بیت علیهم السّلام به وجود مى آمد، چون شیرى خشمگین مى غرّید، گردان و دلیران سپاه كفر را درهم مى كوفت و در میدان كربلا تمامى سپاه دشمن را دچار هراس ‍ مرگ آورى كرد.

* كنیه ها

به حضرت عباس، این كنیه ها را داده بودند:

ابوالفضل

از آنجا كه حضرت فرزندى به نام فضل داشتند، او را به ابوالفضل كنیه داده بودند. این كنیه با حقیقت وجودى حضرت هماهنگ است و اگر به فرض ایشان فرزندى به نام فضل نداشت، باز به راستى ابوالفضل (منبع فضیلت) بود و سرچشمه جوشان هر فضیلتى به شمار مى رفت؛ زیرا در زندگى خود با تمام هستى به دفاع از فضایل و ارزش ها پرداخت و خون پاكش را در راه خدا بخشید.

ابوالقاسم

حضرت فرزند دیگرى به نام قاسم داشت، لذا ایشان را ابوالقاسم كنیه داده بودند. برخى از مورخان معتقدند قاسم همراه پدر و در راه دفاع از ریحانه رسول اكرم (صلی الله علیه و آله) در سرزمین كربلا به شهادت رسید و پدر، او را در راه خدا فدا كرد.

* القاب

معمولاً القاب، ویژگی هاى نیك و بد آدمى را مشخص مى سازد و هر كس را بر اساس خصوصیتى كه دارد، لقبى مى دهند. حضرت ابوالفضل (علیه السلام) نیز به سبب داشتن صفات والا و گرایش هاى عمیق اسلامى، لقب هایى داشته اند، از آن جمله:

قمر بنى هاشم

حضرت عباس با رخسار نیكو و تلالؤ چهره، یكى از آیات كمال و جمال به شمار مى رفت، لذا او را قمر بنى هاشم لقب داده بودند. در حقیقت نه تنها قمر خاندان گرامى علوى بود، بلكه قمرى درخشان در جهان اسلام به شمار مى رفت كه بر راه شهادت پرتو افشانى مى كرد و مقاصد آن را براى همه مسلمانان آشكار مى نمود.

سقّا

از بزرگ ترین و بهترین القاب حضرت كه بیش از دیگر القاب مورد علاقه اش بود، «سقّا» مى باشد. پس از بستن راه آب رسانى به تشنگان اهل بیت علیهم السّلام به وسیله نیروهاى فرزند مرجانه، جنایتكار و تروریست به جهت از پا درآوردن فرزندان رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله، قهرمان اسلام، بارها صفوف دشمن را شكافت و خود را به فرات رساند و تشنگان اهل بیت (علیه السلام) و اصحاب امام (علیه السلام) را سیراب ساخت.

قهرمان علقمى

«علقمى» نام رودى بود كه حضرت بر كناره آن به شهات رسید و به وسیله صفوف به هم فشرده سپاه فرزند مرجانه، محافظت مى شد تا كسى از یاران حضرت اباعبداللّه (علیه السلام) را یاراى دستیابى به آب نباشد و همراهان امام و اهل بیت (علیه السلام) تشنه بمانند. حضرت عباس (علیه السلام) با عزمى نیرومند و قهرمانى بى نظیر خود توانست بارها به نگهبانان پلید علقمى حمله كند، آنان را درهم شكند و متوارى سازد و پس از برداشتن آب، سربلند بازگردد. در آخرین بار، حضرت در كنار همین رود، به شهادت رسید، لذا او را «قهرمان علقمى» لقب دادند.

پرچمدار - علمدار

از القاب مشهور حضرت، پرچمدار «حامل اللواء» است؛ زیرا ایشان ارزنده ترین پرچم ها، پرچم پدر آزادگان امام حسین علیه السّلام را در دست داشتند.

سپردن پرچم سپاه از بزرگ ترین مقام هاى حساس در سپاه به شمار مى رفت و تنها دلاوران و كارآمدان، بدین امتیاز مفتخر مى گشتند. حضرت عباس (علیه السلام) نیز پرچم را با دستانى پولادین برفراز سر برادر بزرگوارش به اهتزاز درآورد و از هنگام خروج

ویدیو مرتبط :
‫مولودی ویژه میلاد حضرت ابوالفضل العباس ع بسیار زیبا‬‎