آموزش‌وپرورش:‌عزیز به مدرسه شبانه‌روزی بیاید/ سرویس نداریم

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، 12 کیلومتر طی مسیر آن هم هر روز تنها به عشق درس خواندن و اضافه نشدن به جمع تارکان تحصیل، حکایت «عزیز» دانش‌آموز کلاس هشتم یکی از روستاهای مرزی سیستان و بلوچستان است.

سختی‌های تحصیل «عزیز» تنها حکایت یک فرد از میان صدها دانش‌آموز روستایی است که برای درس خواندن با مشکلات متعددی مواجهند به گونه‌ای که تحصیل آسان به رویایی دست نیافتنی برای آنها تبدیل شده است و گویی مسئولان آموزش وپرورش نیز در تسکین این سختی‌ها ناتوان مانده‌اند.

ادامه تحصیل برای دانش‌آموزان مناطق روستایی چندان آسان نیست؛ دوره ابتدایی با تحصیل در کلاس‌های چند پایه و کمترین امکانات سپری می‌شود. پس از اتمام دوره ابتدایی، ممکن است در روستای محل زندگی دبیرستانی وجود نداشته باشد بنابراین دانش‌آموزان باید کیلومترها آن‌طرف‌تر به دبیرستان روستای مجاور بروند که در سال‌های اخیر با قطع سرویس مدارس، این مسیر پیاده طی می‌شود و روایت ملموس این محرومیت‌ها را در گزارش دوندگی 12 کیلومتری عزیز برای رفتن به مدرسه به تصویر کشیدیم.

حداقل انتظار پس از انتشار این گزارش، تلاش مسئولان آموزش و پرورش برای حل مشکل تحصیل این دانش‌آموز بود تا مبادا مسافت طولانی رفت و برگشت از مدرسه او را خسته و به جمع تارکان تحصیل اضافه کند اما با گذشت بیش از یک ماه از انتشار این گزارش و در شرایطی که وضعیت تحصیل «عزیز» را به مسئولان گزارش کردیم،‌ اقدام قابل توجهی برای حمایت از او صورت نگرفته است.

طی چند روز اخیر خبری در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد که حکایت یک دختر دبیرستانی ژاپنی را حکایت می‌کرد. در این خبر آمده بود: این دختر در راه رفتن به مدرسه در ایستگاه که قطار در روز تنها دوبار در آنجا توقف می‌کند، منتظر می‌ماند. یکبار برای سوار کردن دخترک و یکبار هم بعد از مدرسه، برای رساندنش. این تصمیمی است که مدیران شبکه ریلی ژاپن بیش از سه سال پیش گرفته‌اند. در آن زمان، تعداد مسافران ایستگاه کم شده بود و شبکه ریلی ژاپن تصمیم داشت که ایستگاه را ببندد تا اینکه آن‌ها متوجه شدند که هنوز یک بچه مدرسه‌ای از این ایستگاه استفاده می‌کند. آن‌ها تصمیم گرفتند که ایستگاه را تا زمان فارغ‌التحصیلی او باز نگه دارند.

 مقایسه این خبر با وضعیت تحصیل دانش‌آموزان مناطق روستایی و محروم کشور برای بسیاری از مردم عجیب است.

البته برای حل مشکل « عزیز»، علی زرافشان معاون آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش همکاری مناسبی داشت و قول مساعد برای پیگیری مشکل این دانش‌آموز داد. برهمین اساس نامه‌ای را به آموزش‌وپرورش سیستان و بلوچستان برای پیگیری وحل مشکل ارسال کرد. پس از این نامه بود که تیمی از آموزش‌وپرورش برای بررسی موضوع و حل مشکل به روستای مرزی این دانش‌آموز رفت با این وجود «عزیز» همچنان برای رفتن به مدرسه هر روز 12 کیلومتر پیاده‌روی می‌کند.

برای پیگیری مجدد این موضوع با نخعی مدیرکل آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان تماس گرفتیم اما او پاسخ‌دهی به ما را به روابط عمومی سپرد.

مرادی رئیس اداره روابط عمومی آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان در این رابطه به تسنیم گفت:‌ درخواست ما از شما این است تا دو طرف ماجرا را در نظر بگیرید. هم‌اکنون 600 هزار دانش آموز با نیازهای متنوع در استان داریم از سوی دیگر با محدودیت اعتبار مواجهیم.

وی افزود:‌ اختصاص سرویس به دانش‌آموزان زمانی ممکن است که سرویس، حمل و نقل چند دانش‌آموز را برعهده بگیرد اما « عزیز»‌تنها دانش‌آموز دوره متوسطه این روستاست و در روستاهای اطراف نیز دانش‌آموز دوره متوسطه دیگری وجود ندارد. یعنی اگر 4 دانش‌آموز وجود داشت برای آنها سرویس می‌گرفتیم اما هم‌اکنون فقط عزیز است و ما نمی‌توانیم به یک دانش‌آموز سرویس بدهیم چرا که اعتباراتمان محدود است.

رئیس اداره روابط عمومی آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان بیان کرد:‌ برای حل مشکل «عزیز»‌ چند پیشنهاد به او دادیم، نخست آنکه در مدرسه شبانه‌روزی مستقر شود اما راضی نشد. روش دوم این بود که نیمی از هزینه سرویس را خانواده دانش‌آموز بدهند و نیمی دیگر را آموزش‌وپرورش پرداخت کند و به او گفتیم اگر فردی را در روستایش می‌شناسد که می‌پذیرد او را به مدرسه بیاورد ما نیمی از هزینه را پرداخت خواهیم کرد.

مرادی ادامه داد:‌ اگر بخواهیم یک دانش‌آموز را آن هم در این مسافت طولانی به مدرسه ببریم و بیاوریم، قطعا راننده سرویس هزینه بالایی را از ما طلب خواهد کرد و پیشنهاد رقم‌های میلیونی می‌دهند، تامین این رقم از توان آموزش‌وپرورش خارج است. با توجه به اینکه خانواده دانش‌آموز نیز توان مالی بالایی ندارند و نمی‌توانند بخشی از هزینه سرویس را پرداخت کنند، بهترین گزینه تحصیل او در مدرسه شبانه روزی است.

وی افزود:‌ ما به دانش‌آموز، اقوام و خانواده او مراجعه کردیم تا بپذیرند «عزیز» به مدرسه شبانه روزی بیاید. در روستاهای نزدیک نیز دانش‌آموز متوسطه نداریم و اگر هم باشند در مدرسه شبانه روزی تحصیل می‌کنند. فلسفه مدارس شبانه روزی این است تا دانش‌آموزانی که فاصله‌ محل زندگیشان از مدرسه زیاد است را تحت پوشش قرار دهد.

رئیس اداره روابط عمومی آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان گفت:‌ در روستای محل زندگی دانش‌آموز وسیله نقلیه‌ای وجود ندارد که هر روز او را به مدرسه بیاورد چرا که روستا فاصله زیادی از مرکز شهر دارد و فردی که بخواهد  به دنبال دانش‌آموز برود باید روزانه 15 کیلومتر مسیر راطی کند، در چنین شرایطی پول زیادی را طلب خواهد کرد. به دلیل مسافت زیاد محل زندگی تا مدرسه، بهترین روش برای این دانش‌آموز حضور در مدرسه شبانه‌روزی است.

وی بیان کرد:‌ هم‌اکنون پروژه جذب دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل را اجرا می‌کنیم و تاکنون 40 هزار دانش‌آموز را در طرح توسعه عدالت آموزشی به مدارس جذب کرده‌ایم و متعهد شده‌ایم تا دو سال آینده 96 هزار دانش‌آموز بازمانده از تحصیل را به مدارس جذب کنیم. دانش‌آموزان فاقد شناسنامه نیز اگر از استانداری یک برگه هویت بیاورند که اسم آن‌ها در آن مشخص باشد، در مدرسه ثبت‌نام می‌شوند و تاکنون بیش از10 هزار دانش‌آموز فاقد شناسنامه را ثبت‌نام کرده‌ایم. تمام شرایط را برای ثبت‌نام دانش‌آموزان فاقد شناسنامه فراهم کرده‌ایم.

انتهای پیام/