گزارشی درباره بازیگرانی که از کودکی وارد این حرفه شده اند

گزارشی درباره بازیگرانی که از کودکی وارد این حرفه شده اند

بیتوته/کودکی بهترین و دوست داشتنی ترین دوران زندگی هر آدمی است که فارغ از هر دغدغه ای اوقاتش را صرف بازی و تفریح می‌کند. اما در این بین افرادی هستند که از همان کودکی در بازی بزرگان شرکت کرده و این دوران را به جای بازیهای کودکانه، روی صحنه تاتر و یا مقابل دوربین سینما و تلویزیون و در کنار بزرگان این عرصه گذرانده اند. گرچه عده ای از آنان به واسطه حضور پدر و مادر و یا یکی از بستگان و آشنایان به این حرفه علاقه مند شده و بیشتر آنان بازیگری را در سنین پایین تر روی صحنه تاتر آغاز کرده و در این زمینه فعالیت کرده اند که حال جزو بازیگران حرفه ای و چهره های مطرح سینما و تلویزیون هستند. از جمله لیلا حاتمی که در 12 سالگی نخستین حضورش در سینما را با بازی در نقش کودکی کمال الملک در فیلمی به همین عنوان به کارگردانی علی حاتمی تجربه کرد و بعد از آن در فیلم ها و سریال های بسیاری حضور پیدا کرده و جوایز و افتخاراتی هم در این زمینه کسب کرد. پولاد کیمیایی در 7 سالگی درفیلم«سرب» به کارگردانی مسعود کیمیایی، باران کوثری در 6 سالگی با فیلم«بهترین بابای دنیا»، پگاه آهنگرانی در 6 سالگی با فیلم«گربه آوازه خوان»، مهراوه شریفی نیا در 8 سالگی با فیلم«دزد عروسک ها»، شاهد احمدلو در 13 سالگی با فیلم«سرب»، مارال فرجاد در 3 سالگی با تله تاتر«من هستم، اما یک سیاه» و مونا فرجاد در 2 سالگی درمجموعه تلویزیونی«بهاران»، لیلی رشیدی در 18 سالگی با فیلم«دلشدگان»، رضا داود نژاد در 6 سالگی با فیلم«بی پناه»، امید آهنگر در 5 سالگی با مجموعه تلویزیونی«علی کوچولو»، برزو و امیریل ارجمند، السا فیروزفر، کمند و سپند امیر سلیمانی، کامران تفتی، سام قریبیان، امین و امید زندگانی، کاوه آهنگر، علیرضا جعفری، سپهر آزادی، پریا قاسم خانی، گلشید اقبالی و... که به واسطه حضور والدین و یا یکی از اقوام قدم به این عرصه گذاشته و روی صحنه تاتر و یا مقابل دوربین سینما و تلویزیون بزرگ شده اند. این اتفاق تازه ای نیست و در همه جای دنیا نیز رخ داده است و طبیعتاً بچه ها به دلیل شناختی که از این حرفه دارند، بیشتر جذب آن می شوند.
اما شاید در گذشته غیر از کسانی که والدینشان به نوعی دستی دراین کار داشتند، کودکان و نوجوانانی بودند که به بازیگری علاقه داشتند اما به دلیل اینکه نگاه عامه مردم به بازیگری چندان نگاه مثبتی نبود، نمی توانستند وارد این حرفه شوند. اما در مقطعی این تغییر نگاه باعث شد کودکان بسیاری جذب این هنر خوش رنگ و لعاب شوند و مهمتر اینکه توانستند از حمایت خانواده نیز در این زمینه بهره بگیرند و همچنان در بازیگری فعال باشند؛ از جمله ترلان پروانه، ارسلان قاسمی، امیر نوری، علی صادقی، آرش نادی، ایلیا شهیدی فر، شقایق و ملیکا ناظری، امین زمانی، روژان آریا منش، آرمیتا مرادی، مهران ضیغمی، علیرضا رئیسی، پریا علیمردانی، علی شادمان، نیکی نصیریان، اشکان اشتیاق، مانی نوری، حامد کیازال، محمد رضا شیرخانلو، شادروان آیدا مطلبی و...
در سینمای جهان نیز بارها این اتفاق افتاده و بازیگران بزرگ از کودکی و نوجوانی وارد این عرصه شده اند. از جمله جودی فاستر از 3 سالگی بازیگر شد و در 29 سالگی توانست اسکار را از آن خود کند، لئوناردو دی کاپریو که به ستاره تبدیل شد، کریستین بیل، الیزابت تیلور از 9 سالگی، آنا پاکوئین، کریستینا ریچی، ران هاوارد، جاستین تیمبرلیک، جوزف گوردون لویت و بازیگران بسیاری که هنوز هم در این حرفه فعالیت می‌کنند، اما از این بین می توان به چند نفر اشاره کرد که به واسطه فیلم هایی که بازی کردند، به شهرت رسیدند. از مشهورترین آنها می توان به این افراد اشاره کرد: دانیل ردکلیف که در 10 سالگی با بازی در فیلم«دیوید کاپرفیلد» قدم به این عرصه گذاشت و در 11 سالگی با بازی در فیلم«هری پاتر» به شهرت رسید، اما شارلوت دوئر واتسون نیز بازیگری بود که در 9 سالگی با بازی در همین فیلم به شهرت رسید. هالی جوئل آزمنت یکی دیگر از بازیگرانی است که از کودکی وارد این حرفه شد و با فیلم های«هوش مصنوعی»و «حس ششم» به شهرت رسید. همچنین مک کالی کالکین همان کوین فیلم«تنها در خانه» که از 4 سالگی بازیگر شد و با بازی در نسخه های این فیلم به شهرت رسید.
برای بررسی بیشتر این موضوع با تعدادی از بازیگران صحبت کردیم که از کودکی فعالیت هنری خود را آغاز کردند. اما پس از سالها که هنوز در این عرصه حضور دارند و فعالیت می‌کنند، نتوانستند موفقیت و محبوبیت دوران کودکی و نوجوانی شان را تکرار کنند:
سلیمانی: از حرکت آهسته و پیوسته خودم راضی ام
حسین سلیمانی که با فیلم«مهر مادری» به شهرت رسید، سالهاست در زمینه بازیگری و دستیار کارگردانی فعالیت می‌کند. وی که این روزها سرگرم بازی در فیلم سینمایی«360 درجه» به کارگردانی سام قریبیان است، عنوان کرد: «من پس از بازی در فیلم«مهر مادری» دیگر فرصت بازی در کار خوب زیاد برایم مهیا نشد. البته با مسعود کرامتی و مازیار میری کار کردم و فیلم«مارمولک» جزو کارهای خوب من بود. بعد از آن هم که درگیر درس و مدرسه شدم و آن موقع موبایل هم نبود که راحت تر بشود بچه هایی مثل من را که در آن مقطع بازی می کردند، پیدا کنند. به همین دلیل شرایطی که برای من در فیلم«مهر مادری» ایجاد شد، چندان تکرار نشد. ضمناً بعد از«مهر مادری» فیلم خوب، زیاد ساخته نشد که من در آن بازی کنم. وگرنه دچار توهم نشده بودم که بعد از این فیلم، باید نقش یک فیلم های خوب را بازی کنم، اما نکته مهم این است وقتی یک بازیگر کودک و یا نوجوان در یک فیلم خوب بازی می‌کند و بعد از آن شرایط ایجاب نمی کند تا باز هم بازی کند و دیده شود، طبیعی است که دچار افسردگی می‌شود. اتفاقی که متأسفانه برای تعدادی از هم دوره های من افتاد». بازیگر مجموعه«شاهگوش» در ادامه توضیح داد:«برای من یک فاصله دو ساله پیش آمد و بعد در دو فیلم«قطعه نا تمام» و «مربای شیرین» بازی کردم. اما از شرایطی که برایم در این حرفه به وجود آمد، راضی هستم. من آهسته و پیوسته رفتن در این حرفه را بیشتر دوست دارم. البته برخی از هم دوره های من برایشان دیگر فرصت بازی در یک کار خوب و یا حتی بازی در یک فیلم به وجود نیامد. ولی من معتقدم وقتی استعداد یک نفر در این حرفه کشف می‌شود، قطعاً باز هم شرایط خوب برایش مهیا می‌شود. اتفاقی که برای من در این 5-4 سال اخیر افتاده و من شانس حضور در کنار داود میر باقری و کمال تبریزی و کارگردانان دیگر را داشتم و از این نظر خودم را خوش شانس می دانم. چون خیلیها آرزویشان این است تا با چنین کارگردانانی کار کنند. من در این سالها یاد گرفتم که تصمیمات بهتری در این حرفه بگیرم. با وجود اینکه بعد از 18 سال این اتفاقات خوب برایم افتاد». بازیگر سریال«رهایی» درباره شرایط فعلی بازیگران کودک و نوجوان ادامه داد:«صد در صد برای همه بچه هایی که وارد این حرفه شدند، مسائل و مشکلاتی که در این حرفه وجود دارد، پیش می آید. چون شرایط کار اینگونه ایجاب می‌کند. به خصوص شرایط مالی و مشکلاتی که در مرحله تولید یک اثر هنری وجود دارد، اما باز هم تأکید می کنم آهسته و پیوسته رفتن در این حرفه بهتر است».
اویسی: معضلات سینما بسیار است
زهرا اویسی یکی دیگر از بازیگرانی است که از کودکی شانس حضور در کارهایی را داشته که دیده شده و آثار خوبی بودند، اما پس از یک وقفه چند ساله بار دیگر فعالیتش را در بازیگری از سر گرفت. وی که آخرین حضورش در تلویزیون، بازی در سریال«برابر با اصل» بود، در این باره به بانی فیلم گفت:«من از سال 68 وارد این عرصه شدم و رزومه دارم، اما با شرایطی که این روزها در بازیگری وجود دارد، نمی توانم کار کنم. این روزها بازیگران آماتور زیاد شده اند و مهمتر اینکه مقابل بازیگران حرفه ای بازی می‌کنند. در صورتی که در دوران ما اینگونه نبود. آن سالهایی که ما کارمی کردیم، سینما سینمای دفاع مقدس بود و همه روی ضوابط کار می کردند، اما الان به توانایی و مهارت های یک بازیگر و ضوابط کاری کمتر اهمیت داده می‌شود». بازیگر فیلم«کیمیا» در ادامه درباره معضلاتی که این روزها در سینما و تلویزیون وجود دارد، توضیح داد:«آن وقتها ما برای بازی در یک نقش خیلی زحمت می کشیدیم، اما الان روابط و پول حرف اول را می زند. کارها یکبار مصرف شده اند. مسائل مالی و چهره های آن چنانی جای توانایی بازیگر را گرفته اند. یک سری آدم از آموزشگاه های بازیگری به سمت سینما و تلویزیون می آیند که برای بازیگری مشکلاتی ایجاد کرده اند. ما در فیلم ها و سریال ها شاهد چهره هایی هستیم که یا بدون دستمزد بازی می‌کنند و یا اینکه بخشی از هزینه های تولید را تقبل می‌کنند و این فاجعه است. در این شرایط است که من به عنوان کسی که 26 سال است، بازی می کنم مجبورم گزیده کار شوم و با هر گروهی کار نکنم». بازیگر مجموعه«خانه ما» درباره وقفه چند ساله اش در بازیگری گفت:«من در مقطعی برای تحصیل سفری به خارج از ایران داشتم و به همین دلیل مدتی از این عرصه جدا افتادم. بعد هم که برگشتم، عوامل، تغییر کرده بودند و نه من آنان را می شناختم و نه آنان از رزومه من مطلع بودند. همین شرایط باعث شد تا من کم کار شوم و حتی پیشکسوتان این عرصه هم بیکار یا کم کارند». وی در پایان توضیح داد:«کارهایی که تولید می شوند، فقط برای خالی نبودن عریضه است. کسانی هم که به عنوان بازیگران جدید و چهره های جدید کار می‌کنند، صرفاً کار می‌کنند. نه برای اینکه رزومه داشته باشند. آثار سینمایی و تلویزیونی پر از آماتور ها و غیر حرفه ای ها شده است. باید این مشکلات از ریشه درست شوند».
شیخ زاده: با بی معرفتی سینما کنار آمده ام
وحید شیخ زاده و برادرش سعید جزو کسانی بودند که از کودکی جذب این حرفه شدند. اما شرایط برای آنان نیز مثل بقیه تغییر کرد. وی در این باره گفت: «خیلی از بچه های هم سن و سال من خواسته و یا نا خواسته وارد این حرفه شدند و فعالیت کردند. من در سریال«آقای ساعتچی» که جزو اولین سریال های ماه رمضن بود بازی کردم و کار خوبی هم بود و دیده شد، اما از یک جایی به بعد همه چیز تغییر کرد. آن زمان نه اینترنت بود و نه ماهواره و موبایل. اوضاع کار بهتر بود اما برای ما که مستاجر بودیم و نقل مکان می کردیم، پیدا کردنمان کار راحتی نبود. تا اینکه سال 80سریال«بازی پنهان» را کار کردم. بعد از آن به دلایلی پیشنهاد هایی را که می شد، قبول نکردم و می خواستم مدتی از بازیگری دور شوم، اما سال 88 بود که بازگشتم و کم کم کار کردم. همه چیز تغییر کرده بود. عوامل پشت دوربین عوض شده بودند. من را نمی شناختند. بنابراین نتوانستم با آنها ارتباط برقرار کنم. آنان هم متأسفانه کم لطفی کردند و در این دوران، نقش فروشی رواج پیدا کرد. متأسفانه من حتی از آدمهای بزرگ پیشنهاد نقش فروشی دریافت کردم، اما نپذیرفتم. چند کار هم بازی کردم اما دیده نشد، اما به هر حال یاد گرفتم با بی معرفتی سینما کنار بیایم». وی در پایان گفت:«بچه هایی که امروزه وارد سینما و تلویزیون می شوند، کمتر با این مشکلات روبرو هستند. معمولاً فعالند و کار می‌کنند. البته امیدوارم با مدیریت و معاونت جدید تلویزیون اتفاقات بهتری برای بازیگران بیفتد و بچه ها با مشکلاتی که ما داشتیم، روبرو نشوند، اما حقیقت این است وقتی از این فضا کمی دور می شوی، خیلی زود فراموش می شوی و این اصلاً خوب نیست».
با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar

ویدیو مرتبط :
فوتبال 120- گزارشی از تیم های تازه وارد به لیگ برتر