چه سالی جیره‌بندی سوخت در آمریکا انجام شد؟

پدال/ 74 سال پیش و در چنین روزی، جیره‌بندی سوخت در 17 ایالت آمریکا به‌منظور کمک به تلاش‌های آمریکایی‌ها در جنگ جهانی دوم آغاز شد. با پایان سال، رئیس‌جمهور فرانکلین روزولت مطمئن شد که جیره‌بندی اجباری بنزین در همه‌ی 50 ایالت اجراشده است.
آمریکا تا زمانی که ژاپنی‌ها به بندرگاه مروارید در 7 دسامبر 1941 حمله کردند در حال بحث و مناظره برای ورود به جنگ بود. روز بعد کنگره تقریباً به اتفاق آراء درخواست روزولت برای اعلام جنگ علیه ژاپن را تائید کرد و سه روز بعد ژاپن با آلمان و ایتالیا برای جنگ با آمریکا متحد شد. در خاک آمریکا، مردم عادی به‌سرعت اثر جنگ را احساس کردند و اقتصادی که بر رضایت مصرف‌کنندگان تمرکز داشت به تولید تمام‌وقت محصولات جنگ تغییر رویه داد. به‌عنوان بخشی از این تبدیل وضعیت، زنان به جای مردانی که داوطلب اعزام بودند راهی کارخانه‌ها شدند و کارخانه‌های خودروسازی نیز تولید تانک‌ها و هواپیماها را شروع کردند و همچنین مصرف برخی محصولات مثل لاستیک، سوخت، شکر، الکل و سیگار محدود گشت.
لاستیک اولین کالایی بود که جیره‌بندی شد. این اتفاق پس از تهاجم ژاپنی‌ها و قطع خطوط تأمین ایالات‌متحده رخ داد. کمبود لاستیک امکان تولید برخی محصولات همانند تایرها را تحت تأثیر قرارداد. این‌گونه استدلال شد که با جیره‌بندی سوخت، مقدار مسافت طی شده توسط آمریکایی‌ها کاهش می‌یابد و بنابراین در مصرف تایر و لاستیک صرفه‌جویی می‌شود. در ابتدا دولت جیره‌بندی سوخت را به‌صورت اختیاری انجام داد اما در بهار سال 1942 مشاهده شد که اثرات این اقدام کافی نیست. در اواسط ماه می، 17 ایالت آمریکا به‌صورت اجباری سوخت را جیره‌بندی کردند و در دسامبر، این اقدام به کل کشور گسترش یافت.
مقدار و نشان جیره توسط بوردهای محلی تعیین می‌شد و به شیشه‌ی جلوی خودروها چسبانده می‌شد. نوع جیره‌ی تخمین زده شده برای هر خودرو تخصیص داده می‌شد. برای مثال، نشان مشکی حاکی از سفر غیرضروری بود و بیش از سه گالن در هفته تخصیص داده نمی‌شد درحالی‌که نشان‌های قرمز برای کارگرانی بود که سوخت بیشتری نیاز داشتند از جمله افسران پلیس و پستچی‌ها. به‌عنوان نتیجه‌ی این اعمال، سوخت یک کالای داغ در بازار سیاه شد درحالی‌که استفاده‌ی مشترک از خودروها نیز رونق یافت. در تلاشی جداگانه برای کاهش مصرف سوخت، دولت حداکثر سرعت مجاز را به 56 کیلومتر بر ساعت کاهش داد که این سرعت به نام “سرعت پیروزی” شناخته شد.





منبع: پدال