چرا انسان نمی تواند تمام فضا را کشف کند؟

سیناپرس/ کیهان به اندازه ای بزرگ و وسیع است که شاید انسان امروزی به هیچ عنوان نتواند تمامی آن را کشف کند ولی به دلیل وجود ماده تاریک و سرعت بالای انبساط جهان هستی، بخش عمده ای جهان برای انسان ها به هیچ عنوان قابل دسترسی نخواهد بود.


همیشه به ما یاد داده شده است که هیچ محدودیتی برای تعیین هدف و نقاط مختلف برای رسیدن وجود ندارد ولی از نظر علمی به نظر می رسد که این امر با واقعیت کاملا در تضاد است زیرا انسان تنها می تواند بخش بسیار اندکی از جهان هستی را مورد مکاشفه فیزیکی قرار بدهد. موضوع مربوط به فناوری امروزی و عدم طراحی دستگاه هایی که با سرعت نور حرکت کنند نیست بلکه ماجرا پیچیده تر از این است که بتوان آن را به واسطه فناوری حل کرد.

انسان از نظر علمی تنها می تواند به گروه محلی کهکشانی خود دسترسی داشته باشد که از کهکشان راه شیری، کهکشان آندرومدا و بیش از ۵۰ کهکشان کوچک تشکیل شده است. این اندازه برابر با محیط ۱۰ میلیون سال نوری است و با یک محاسبه علمی می توان گفت که این بخش برابر با ۰٫۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۱ ابعاد کل جهان هستی است. علت این امر را باید در ماده تاریک جستجو کرد زیرا این ماده که هنوز ماهیت آن برای بشر شناخته شده نیست، موجب می شود تا جهان هستی در حال انبساط سریع باشد و به همین دلیل نیز علیرغم عملکرد گرانش در محیط داخلی گروه های محلی و کهکشان ها و منظومه ها، عملا خارج از آنها شاهد دور شدن گروه های کهکشانی از یکدیگر هستیم.

به این ترتیب می توان گفت که حتی اگر انسان ها به فناوری هایی دست پیدا کنند که بتواند آنها را با سرعت بسیار بالا به سوی کهکشان های دیگر رهنمون شود، باز هم سرعت گسست جهان هستی به اندازه ای بالا است که انسان هیچگاه نخواهد توانست محیطی خارج از گروه محلی کهکشانی خود را تجربه کند. دانشمندان پیش بینی می کنند که در آینده، کشش گرانشی داخلی گروه های محلی کهکشان ها موجب خواهد شد که کهکشان های راه شیری و آندرومدا با یکدگیر تلفیق شوند و در عین حال نیز کهکشان یاد شده بدلیل انبساط کیهان به قدری از سایر اجرام کیهانی دور شوند که آنها دیگر برای انسان ها قابل رویت نباشند و به این ترتیب انسان های َآینده از علم امروزی ما و چیزی که قادر به مشاهده آن هستیم بی خبر خواهند بود.

منابع: Local Group , gizmodo
ترجمه: آناهیتا عیوض خانی







منبع: سیناپرس