سرمقاله سیاست روز/ میثاق در تلگرام

سیاست روز/ « میثاق در تلگرام » عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم ایمان شریعتی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

این روزها در شبکه‌های مجازی و حقیقی همچنان ترازوها در کار است تا جناح‌های سیاسی وزن خود را در مجلس آینده مشخص کنند. عجیب که در این بین برخی‌ها مدام این «میزان» را دستکاری می‌کنند تا آن عددی را که خودشان دوست دارند، نشان دهد.
دوستان اصلاح‌طلب هم در این کار سنگ تمام گذاشته‌اند و با شعار فلانی پاینده، رئیس‌مجلس آینده سعی در این دارند که به مخاطب القا کنند، که صندلی ریاست مجلس «واس ماس».
اما در این بین چند ابهام وجود دارد. اول آنکه دندان نشان دادن، در شرایطی که تا چند روز دیگر همه چیز مشخص خواهد شد، کار چندان منطقی نیست. در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن، دوستان باید دست‌کم چند درصدی را برای عدم موفقیت خود در نظر بگیرند. به هرحال هفده روز دیگر نمایندگان جدید به صحن بهارستان وارد می‌شوند و آن‌وقت براساس رای همین آقایان و بانوان مشخص می‌شود که چه کسی آن بالا می‌نشیند. حالا این همه تبلیغات رسانه‌ای برای نفر اول تهران چه مفهومی دارد؟ مگر قرار است «مردم» رئیس ‌مجلس آینده را مشخص کنند، که حضرات این همه به تکاپو افتاده‌اند تا به مردم به زور بفهمانند که به چه کسی رای بدهند؟ (خوشبختانه بهانه «تقلب» هم از دوستان گرفته شده و دیگر نمی‌توانند بگویند، «گلدان»ها دستکاری می‌شود!)
نکته دیگر بحث‌هایی است که پیرامون «میثاق‌نامه» هم از زبان برخی منتخبان یا همسویان با جریان اصلاحات مطرح می‌شود و هم اینکه در فضای مجازی به آن پرداخته می‌شود. منظور آقایان از میثاق‌نامه آن است که یادتان باشد چه کسی سرلیست‌تان بود و باید برای انتخاب رئیس پارلمان به او رای بدهید. اما هم در زمان انتخابات و هم پس از آن برخی از افرادی که نامشان در «لیست امید» بود به صراحت عنوان کردند که نه میثاق‌نامه‌ای را امضا کرده‌اند و نه تعهدی به آن شورای سیاست‌گذاری داده‌اند.
باز هم این سوال پیش می‌آید که چرا مدام بر این کلمه میثاق‌نامه تاکید می‌شود؟ دوستان اصلاح‌طلب که «ما بیشتریم» را مدام «تکرار» می‌کنند، باید خیالشان راحت باشد و دیگر نباید این همه دچار اضطراب باشند و جنگ روانی و رسانه‌ای به راه بیندازند. دیگر نیازی به سفرهای استانی منتخب اول تهران و دیدار با شخصیت‌های مختلف نیست. اما خودشان هم می‌دانند که یک‌جای کار به شکل اساسی می‌لنگد.
آقایان خودشان هم می‌دانند، آن کسانی که به نام «اصلاح‌طلب» در فهرستشان قرار دادند، چندان هم اصلاح‌طلب نیستند. بلکه برخی‌هایشان تنها برای خالی نبودن این فهرست و برخی دیگر هم برای استفاده از این ظرفیت، به این «لیست» پیوستند و عهد اخوتی هم نبسته‌اند که مثلا به فلان شخص رای بدهند یا عضو بهمان فراکسیون شوند. پس طبیعی است که دوستان «ما بیشتریم» نگران باشند که این همه جوسازی و آمارسازی ممکن است در همان روز افتتاحیه مجلس به هوا برود. خودشان هم می‌دانند که تعداد قابل توجهی از کسانی که عکس و نامشان در فهرست آبی‌رنگ قرار گرفت، نه تنها به این رنگ تعلق خاطری ندارند، که حتی به رنگ سبز هم آلرژی دارند...
در نتیجه همه ضرب و زور آقایان برای پایبندی به «میثاق» امضا نشده به خاطر این است که برخی منتخبان را از «راستگو» شدن بترسانند و به آنها بفهمانند که اگر چنین نکنید، همان بلایی را در فضای رسانه‌ای به سرتان می‌آوریم که چند سال قبل بر سر عضو شورای شهر تهران آوردیم. این یعنی دموکراسی تو روز روشن!




منبع: سیاست روز