شوهرم از اول عقد دروغ می گوید

خراسان/ دختری 21 ساله و دانشجو هستم. 9 ماه است که عقد کرده ام. شوهرم 27 ساله و سرباز است. از اول عقدم متوجه دروغ های زیاد او شدم؛ مثل مدرک تحصیلی جعلی یا حتی عقیم بودنش و مشکلات اخلاقی زیادش. خانواده ام راضی به جدایی من نمی شوند. لطفا راهنمایی ام کنید.
با سلام خدمت شما مخاطب گرامی، مشکل شما پیچیده است و اعتراف می کنم پاسخگویی به این سوال کار ساده ای نیست چرا که قرار است با کمترین اطلاعات، راهنمایی تان کنم.
قبل از عروسی تکلیفتان را مشخص کنید
یکی از ویژگی های دوران عقد، آشنایی زن و مرد با یکدیگر برای رفتن به زیر یک سقف است. چنانچه مشکل جدی وجود داشته باشد باید حتما قبل از عروسی برای حل آن اقدام کرد؛ در غیر این صورت مشکلات جدی تری به همراه خواهد داشت و به صلاح نیست که بدون حل و فصل آن وارد زندگی مشترک شد.
دروغ های شوهرتان کوچک نیست
از یک طرف اصرار و اقدام عجولانه شما برای طلاق و از طرف دیگر پافشاری خانواده تان برای حفظ این رابطه جای سوال است؛ در این جا آنچه بسیار مهم است، این است که هدف همسرتان از گفتن این دروغ ها چه بوده است؟ دروغ های کوچکی هم نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. عقیم بودن یک مرد به سادگی تمام یک زندگی زناشویی را تحت الشعاع قرار می دهد و حتی می تواند حق طلاق را به زن بدهد یا جعل مدرک تحصیلی تنها یک دروغ نیست بلکه جرم محسوب می شود. مشکلات اخلاقی زیادی که شما از آن نام برده اید و دقیقا معلوم نیست این مشکلات اخلاقی چیست هم می تواند زندگی مشترک را نابود کند. این موضوع باید در قالب یک مشاوره خانوادگی با حضور همسر شما و خانواده تان بررسی شود. هرچند قانون به شما اختیاراتی می دهد که می توانید مستقلا تصمیم بگیرید؛ اما شایسته است ابتدا برای حل آن و مخصوصا به دست آوردن رضایت خانواده گام اساسی بردارید؛ اما لازم نیست که تسلیم بی چون و چرای خانواده شوید. در ضمن می توانید در این مدت به شوهرتان نزدیک شوید و درباره دلایل دروغ هایی که به شما گفته است از او سوال کنید. شاید حرف های ناگفته زیادی داشته باشد که لازم باشد بشنوید.
با والدینتان گفت وگو کنید
لازم است بدانید که مخالفت خانواده نمی تواند مانع از حق انتخاب شما برای تعیین سرنوشت تان باشد. شاید والدین شما نگران تنهایی و مطلقه شدن شما هستند و نمی خواهند طلاق وسیله ای برای برگشت شما به خانه پدری باشد و این مسئله ای است که نباید نسبت به آن بی تفاوت باشید. باید به گونه ای با والدینتان ارتباط برقرار کنید که این نگرانی ها را بشنوید و آن ها هم صحبت های شما را بشنوند.
شخصیت خودتان را هم بررسی کنید
در نهایت این که درباره خودتان هم باید به جمع بندی برسید. شما چگونه رفتار کرده اید که باعث شده است یک نفر به خودش این اجازه را بدهد تا چنین دروغ هایی بگوید؟ آیا بازخورد خاصی به اطرافیانتان می دهید که این زمینه را فراهم می کند؟ این ها موضوعاتی است که می تواند ریشه ناخودآگاه داشته باشد و ظاهرا شما از آن بی اطلاع باشید؛ اما در یک فضای روان درمانی به آن پی ببرید و پس از مدتی آن را حل کنید.





منبع: خراسان