اولین مدرسه هتلداری کشور راه اندازی می شود

اولین مدرسه هتلداری کشور به همت دانشگاه علامه طباطبایی راه اندازی می شود.

دانشگاه علامه طباطبایی برای خروج آموزش های هتلداری از دورِ تسلسل در اقدامی هرچند دیر، نخستین مدرسه رسمی هتلداری کشور را در فریدون کنار مازندران راه اندازی می کند تا از این پس دانشجویان رشته هتلداری این دانشگاه در این فضای آموزشی زیر نظر مدرسان ایرانی به صورت عملی و گارگاهی آموزش ببینند.

در یک دهه گذشته موسسه های گردشگری و هتلداری وابسته به دولت و بخش خصوصی تلاش های زیادی برای راه اندازی مدرسه هتلداری کرده بودند که حتی برخی تا مرحله ی مذاکره با مدارس هتلداری در کشورهای دیگر پیش رفتند که تا کنون هیچ یک به نتیجه نرسیده است.

مرکز مطالعات گردشگری دانشگاه علامه طباطبایی به بهانه ی اعلام این خبر در نشست تخصصی با مشارکت گروه مدیریت جهانگردی این دانشگاه و جمعی از فعالان صنعت هتلداری به آسیب شناسی آموزش های هتلداری در کشور پرداختند. از مهمترینِ این آسیب ها، پایین بودن سطح آموزش شاغلان بیشتر هتل های کشور اعلام شد که از مهمترین دلایلِ پایین بودن کیفیت و ارایه خدمت در صنعت میهمان نوازی به شمار می آید. این چالش توسعه آموزش های هتلداری در سطوح و تخصص های مختلف را ضروری می کند.

از دیگر چالش های مورد بحث در این نشست، تفکیک نشدن مالکیت از مدیریت در صنعت هتلداری کشور است که این موضوع به عنوان یکی از موانع اصلی بر مسیر استخدام نیروی انسانی متخصص و ماهر اعلام شد.

از سوی دیگر اساتید و کارشناسان حاضر معتقد بودند، بی توجهی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در درجه بندی تاسیسات اقامتگاهی که نیروی انسانی تحصیل کرده و دانش آموخته ی هتلداری را استخدام می کنند، از دیگر موانع ایجاد انگیزه در آموزش های هتلداری و بکارگیری نیروی انسانی ماهر است.

در این نشست که مهدی کروبی، مدیرگروه آموزشی جهانگردی دانشگاه علامه طباطبایی و محمود ضیایی، عضو هیات علمی این گروه، اسماعیل قادری، رییس مرکز مطالعات گردشگری و دیگر عضو هیات علمی گروه جهانگردی علامه طباطبایی، جلال نصیریان، مدیرعامل یکی از قدیمی ترین موسسه های آموزش گردشگری و هتلداری در ایران، جمشید حمزه زاده، رییس اتحادیه هتلداران ایران حضور داشتند، تاکید شد: با توجه به این که ماهیت بیشتر دروس آموزش های هتلداری عملی و کارگاهی است و بیشتر موسسات آموزشی هتلداری کشور فاقد امکانات لازم برای این نوع آموزش ها هستند، در نتیجه آموزش ها بیشتر به صورت نظری و یا حداکثر در فضای آزمایشگاهی و کارگاهی با حداقل امکانات برگزار می شود و دانشجو فرصت آشنایی با فضای واقعی محیط کار هتل را پیدا نمی کند.

نظر اساتید دانشگاهی و فعالان هتلداری بر این بود که به دلیل عدم تعامل صنعت هتل با دانشگاه، در این حوزه امکان استفاده از فضاهای هتلی بخش خصوصی و یا دولتی به عنوان مکانی برای کارورزی و کارآموزی وجود ندارد و این خود باعث افت سطح آموزش و کسب نکردن مهارت های لازم از سوی دانش آموختگان می شود و به تبع آن، امکان اشتغال به دلیل فقدان مهارت گرفته می شود و به عبارتی دور تسلسلی ایجاد شده که بیشترین آسیب را به دانش آموخته و به صنعت هتلداری وارد می کند. این چرخه ضربه جبران ناپذیری به صنعت گردشگری کشورکه قرار است در دوره پسابرجام به عنوان یکی از منابع درآمد ارزی و صادرات غیر نفتی کشور باشد، وارد می کند.