مرتضی ندایی به خرد جمعی احترام می‌گذاشت/ رواج سرطانِ بی‌اعتمادی

به گزارش خبرنگار مهر، محمدرضا اصلانی مستندساز سینمای ایران در مراسم بزرگداشت زنده یاد مرتضی ندایی که عصر امروز ۲۳ آذر ماه در نهمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت برگزار شد، گفت: خیلی متاسفم که هر شب به روی صحنه می آیم و درباره دوستان درگذشته ام صحبت می کنم. شب گذشته یاد محمدرضا مقدسیان را زنده نگه داشتیم و امشب دور هم جمع شدیم تا یاد و خاطره یک دوست و یک مرد دیگر را گرامی بداریم.

وی در ادامه گفت: مرتضی ندایی از جمله کارگردان ها و تهیه کنندگان سینمای مستند بود که خرد جمعی در جامعه را به خرد فردی ترجیح می داد و این دیدگاه در ساخت فیلم های مختلف به چشم می خورد. در واقع منافع جمعی برای افرادی چون ندایی مانند منافع فردی بود و به خرد جمعی احترام می گذاشت. به اعتقاد من این ویژگی تنها یک خصلت نیست بلکه در روزگار فعلی ما فضیلت است و درست به خاطر داشتن چنین فضیلتی است که سختی هایی بر افراد تحمیل می شود.

وی با بیان این مطلب که چنین خصلت هایی می تواند برای مدیریت فرهنگی کارساز باشد، گفت: خصلت های خوب ندایی را به این دلیل بازگو کردم تا شاید برای مدیران فرهنگی هشداری باشد که افرادی از این دست را دریابند و با حمایت هایی که در عرصه فیلمسازی از آنها می کنند روح امید را به آنها هدیه دهند.

کارگردان فیلم «جام حسن لو» در پایان صحبت های خود یادآور شد: خوشبختانه جامعه ایران جامعه ای جوان است که باید این جوانان را در عرصه های مختلف درک کرد و از آنها پشتیبانی ویژه ای به عمل آورد. خوشبختانه در مدیریت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، توجه به جوانگرایی رخ داده است.

در ادامه این مراسم لقمان خالدی از مستندسازان جوان و از دوستان نزدیک زنده یاد مرتضی ندایی گفت: سرطان در جامعه فراگیر شده است و طبق آمار در هر ۷۰ دقیقه یک نفر جان خود را به دلیل ابتلا به سرطان از دست می دهد. مرتضی ندایی بارها از من خواست تا مستندی درباره سرطان بسازم اما من نمی پذیرفتم چرا که در این حوزه ها کار نکرده بودم اما در شرایطی که ندایی را مشاهده کردم تصمیم گرفتم تحقیقات زیادی در این رابطه انجام دهم و دریافتم که سرطان معضلی است که باید فیلم های مختلفی درباره آن ساخت.

خالدی در پایان صحبت های خود تاکید کرد: ضمن اینکه من معتقدم سرطان بزرگتری در جامعه ما وجوددارد که آن سرطان بی اعتمادی نام دارد بهتر است سعی کنیم این معضل را در درون خود از بین ببریم چرا که همه ما دلمان برای این فرهنگ می سوزد و باید به هم اعتماد کنیم و در راستای این اعتماد در عرصه فرهنگ حرکت کنیم.

همچنین در ادامه این مراسم، فیلم کوتاهی درباره مرتضی ندایی کارگردان و تهیه کننده سینمای مستند پخش شد و ارد عطارپور از مستندسازان سینمای ایران متنی را که دل نوشته ای به قلم خودش بود برای حاضران خواند.

این مستندساز در بخش هایی از این یادداشت چنین عنوان کرد: سال قبل همین روزها بود که میهمان جشنواره بودیم. زنده یاد محمدرضا مقدسیان و مرتضی ندایی هم در جمع ما بودند. مرتضی، بیماری اش شدید گرفته بود و زنده یاد مقدسیان تلاش می کرد تا با شوخی ها و طنازی هایی که خاص مقدسیان بود او را بخنداند و من یادم هست که مقدسیان برای ندایی لطیفه تعریف می کرد.

وی ادامه داد: مرتضی ندایی کم کم به شوخی هایی که مقدسیان با او می کرد خو گرفت تا جایی که خودش نیز باب شوخی را باز کرد اما در سال جاری مرتضی ندایی بیماری را تاب نیاورد و رفت و چند روز بعد هم محمدرضا مقدسیان از میان ما پرکشید.

پس از اینکه ارد عطارپور یادداشت خود را برای حاضران قرائت کرد سفیر ایران در تاجیکستان روی صحنه آمد و از آشنایی خود با مرتضی ندایی گفت: برای زنده یاد ندایی احترام زیادی قائل بودم چرا که عشق این فیملساز به تاجیکستان ستودنی بود شاید دلیل این علاقه هم این بود که او بدنبال گمشده هایش می گشت. ندایی بدنبال فرهنگ گمشده ای بود که با مغفول ماندن آن، امروز لطمه های زیادی خوردیم.

در پایان این مراسم، یاد و خاطر مرتضی ندایی گرامی داشته شد و لوح سپاس به همسر این مستندساز تقدیم شد.

 

ویدیو مرتبط :
خرد جمعی