در برخورد با صنایع مزاحم جدی نیستیم

در این گزارش به قلم فاطمه گنج کریمی آمده است :‌کارخانه‌های بسیاری در تهران مشغول به کارند، کارخانه هایی همچون کارخانه شن و ماسه، و....از سویی دیگر ابراز تأسف های بسیاری بابت عدم تعطیلی و یا انتقال این کارخانه از این سو و آن سو نیز شنیده می‌شود اما شورای تامین منابع انسانی شهرداری تهران با نگاه به وضعیت آمارهای قابل تأمل بیکاری در سطح کلان شهر تهران، این مسئله را به عنوان تشدید یک بحران نپذیرفته و به دستور فرمانداری این کارخانه هنوز مشغول کار است...!
21 سال از حکم خروج کارخانه ی آلاینده 'روغن نباتی قو' از پایتخت گذشته و همچنان این کارخانه بدون رعایت حقوق شهروندان و علیرغم شفافیت قانون در خصوص تکلیف این مجموعه صنعتی بر اساس بند 20 ماده 55 قانون شهرداریها مبنی بر تعطیلی یا جابجایی کارخانه ی مزبور در فروردین ماه سال 73، تصمیم به جابجایی این کارخانه گرفته شد.
ظاهراً مدیر عامل وقت، برای اجرای این حکم تقاضای مدت 10 سال فرصت طلب کرده و عملاً زمان را به نفع خود خریدند.از سال 83 تا کنون نیز که بالغ بر 12 سال از وعده آقای مدیر عامل وقت گذشته، اما هیچ ترتیب اثری در این مورد داده نشده است.متأسفانه از محیط زیست گرفته تا مردم و شهروندانی که در جوار این کارخانه حیات، زندگی و رفت و آمد می کنند، همچنان با آلایندگی های متنوع و غیر قابل تحمل این مجموعه روزگار می گذرانند.
خبرها حاکی است چندین بار تصمیم به تعطیلی این کارخانه گرفته شده اما به هیچ نتیجه درخور توجه و عملی نرسیده است. با نگاهی به اطرافمان در حاشیه و مرکز پایتخت، بسیاری از این کارخانه‌ها و مجموعه‌های صنعتی و نیمه صنعتی را میبینیم که به سلامتی شهر لطمه می زنند و هوای آلوده را غیر قابل تحمل تر می کند.
بر پایه شواهد و اسناد موجود، طی 20 سال گذشته بارها در خصوص پلمب این کارخانه نامه‌نگاری‌هایی انجام شده اما به دلایل نامعلوم این کارخانه به فعالیت خود ادامه داده و تمام تلاش ها برای انتقال آن به در بسته خورد.
در این سالها معضل محیط زیست در تمام جهان به مسئله ای اساسی بدل شده و نهادها، سازمانها و تشکل های زیست محیطی برای حل این بحران نظریه و دستورالعملهای مختلفی ارائه داده اند. این معضل در کشور ما نیز با ریشه یابی آسیب و پیگیری تدابیرعلمی قابل حل است. حال سئوال هایی در این خصوص مطرح می شود که شایسته است مسئولان ذیربط به آنها پاسخ قانع کننده بدهند؛
1- مشکل کارخانه قو چگونه حل می شود؟
2- چرا تا کنون این کارخانه به خارج از شهر منتقل نشده؟
3- چند مجموعه صنعتی، با سطح آلایندگی و یا حتی بدترهمچو' قو' مشغول به فعالیت هستند، اما هیچگونه اقدامی برای انتقال آنها و یا تعطیلیشان صورت نپذیرفته است.
اخیراً رییس کمیسیون برنامه و بودجه شورای اسلامی شهر تهران طی مصاحبه دراین خصوص گفت: «به شخصه با انتقال کارخانه روغن‌نباتی قو موافق نیستم چرا که کارخانه‌های درون شهر یک فرصت هستند و بیرون رفتن آنها ممکن است شغل صدها نفر را به خطر بیندازد.» دبیر معتقد است: «باید آلایندگی این کارخانه‌ها با توجه به وجود تکنولوژی‌های به روز از بین برود.»
محمّد حقانی رئیس کمیته محیط زیست شورای شهر تهران در گفت و گو با «پارسینه» گفت: کارخانه روغن نباتی پارس قو واقع در بزرگراه بعثت مقابل ترمینال جنوب در سال 1333 تاسیس و در ابتدای کار عملیات پنبه پاک کنی و روغن کشی در آن انجام می شد.
سپس به تصویه روغن نباتی با ظرفیت 120 هزار تن در سال تغییر یافت. با توجه به شکایات ساکنین اطراف کارخانه و به علت وجود مزاحمت های ناشی از روند فعالیت آلاینده بودن این کارخانه در حال حاضر برای مسئولان و سازمان محیط زیست محرض بوده و پیگری های زیادی جهت برطرف کردن این آلودگی از شهر تهران صورت گرفته که متاسفانه تا کنون نتیجه بخش نبوده.
در حالی که برخی ها به تعطیلی این کارخانه فکر می کنند باید توجه داشت که هر کارخانه ای نیروی کاری دارد که با تعطیل شدن آن تمامی آنها بیکار خواهند شد. بنابراین باید برای این کارخانه‌ها تمهیداتی اندیشیده شود که به جای تعطیلی به مکان دیگری خارج از تهران انتقال داده شوند.
حقانی با اشاره به اینکه یکسری تمهیدات در این خصوص انجام شده، گفت: این تمهیدات و پیگیری پرونده این کارخانه تا شورای شهر چهارم مورد توجه قرار نگرفت اما در شورای چهارم کمیته محیط زیست و سلامت شورای شهر تهران به صورت جدی این موضوع را مورد پیگیری قرار داد و در جلسات شورای شهر بر روی آن بحث‌ها و نقد هایی صورت گرفت.
او افزود: شرکت ساماندهی صنایع و مشاغل شهرداری تهران تاکنون سه اخطار به این کارخانه داده است.
حقانی توضیح داد: بزرگترین بهانه برای تعطیل نشدن این کارخانه بیکاری کارگران اعلام شده است. او افزود: حتی از سوی شهرداری پیشنهاد شد که کارگران این کارخانه زیر نظر شهرداری به کار گرفته شوند. این پپیشنهاد را کمیته محیط زیست داد که متاسفانه مورد استقبال قرار نگرفت.
رئیس کمیته محیط زیست شورای شهر تهران گفت: حتی در برنامه زمانبندی چهارساله در سال 86 باز هم طرح انتقال کارخانه را ارائه شده بود که این مهلت بدون هیچ گونه اقدامی از سوی مدیریت کارخانه در آذرماه 90 به پایان رسید.
مشکلات این کارخانه بوی زننده و نامطلوب و همچنین آلودگی‌های زیست محیطی است که مورد اعتراض شدید شهروندان قرار می گیرد.
در سطح تهران کارخانه هایی از این دست بسیارند اما هنوز دودشان به چشم مسئولان وقت نرفته تا متوجه زیان آن شوند و برایش چاره ای بیاندیشند. این آسیب ها اگر چه در حال حاضر داد مردم را درآورده است اما در آینده‌ای نه چندان دور گریبان مسئولان را نیز می‌گیرند. همانطور که بیشتر اوقات نتیجه آن می شود دعوایی که هر مسئولی با مسئول اسبق خود بر سر اجرایی نشدن قوانین و گریختن از آن دارد.
به گفته حقانی تمام کارخانه ها در تهران مشکل محیط زیستی دارند و اصولا محیط شهری محلی برای ایجاد چنین کارخانه ها نیست این کارخانه ها خطرات محیط زیستی را افزایش داده و سلامت مردم را تهدید می‌کند.
علت اصلی اینکه این کارخانه بعد از 21 سال هنوز از تهران خارج نشده چیست، گفت: خروج آنها احتیاج به بودجه‌ای مشخص دارد ضمن اینکه بحث بیکاری کارگران مسئله مهمی تلقی می‌شود و هر کدام باید در جای خود مورد بررسی قرار گیرند.
بنابراین برای پایان دادن به کار هر کارخانه ای وزارت کار وارد میدان می شود و از آن جلوگیری می کند به هر صورت پای هزاران کارگر در میان است. باید در خصوص این موضوع تمهیداتی اندیشیده شود تا کارخانه ها به صورت مطلوبی جانمایی شوند که نه مردم را ازار داده و نه مصیبتی برای محیط زیست قلمداد شوند.
او در پاسخ به این پرسش که پیگیری‌ها به کجا رسیده گفت: پیگیر هستیم اما تلاش های شورای شهر به تنهایی راه به جایی نمی‌برد.
هنوز کارخانه‌های بسیاری در تهران مشغول به کارند،کارخانه هایی همچون کارخانه شن و ماسه، و....از سویی دیگر ابراز تأسف های بسیاری بابت عدم تعطیلی و یا انتقال این کارخانه از این سو و آن سو نیز شنیده می‌شود اما شورای تامین منابع انسانی شهرداری تهران با نگاه به وضعیت آمارهای قابل تأمل بیکاری در سطح کلان شهر تهران، این مسئله را به عنوان تشدید یک بحران نپذیرفته و به دستور فرمانداری این کارخانه هنوز مشغول کار است...!
حال دو مسئله مهم در گرو بقا و تعطیلی این مجموعه خودنمایی می کند، اول احتمال تشدید بحران بیکاری و ثانیاً تهدید جدی محیط زیست و سلامت شهروندان، باید دید عاقبت چه تدبیری از سوی مسئولان و متولیان امر در این خصوص لحاظ خواهد شد؟
منبع :‌سایت خبری تحلیلی پارسینه
زمان انتشار مطلب : 25 اردیبهشت ماه 95
1647