شاعران به نام روزگار از نگاه «یاور همدانی»/ در مجلس ترحیم ادبیات شرکت کردم!

خبرگزاری فارس - گروه کتاب و ادبیات: احمد نیک‌طلب متخلص به «یاور همدانی» از شعرای پیشکسوت این روزها است. او که متولد 1313 شمسی است و بیش از 65 سال است شعر می‌گوید، گنجینه‌ای از خاطرات تاریخ شفاهی شعر فارسی است.

به بهانه پنجاه و یکمین «عصرانه ادبی فارس» گپی کوتاه با او زدیم که در همین فرصت کوتاه هم شنیدنی‌های شیرینی بیان کرد که در ادامه منتشر شده است.

شعر را از چه زمانی شروع کردید؟

شعر را از 13 سالگی در همدان شروع کردم و بیش از 65 سال است که شعر می‌گویم.

مشوق شما به شعر چه کسانی بودند؟

علاوه بر مجامع ادبی که در همدان وجود داشتند، معلمی داشتم به نام هدایتی که متخلص به سهیل بود، او در دوره ابتدایی معلم من بود که شاعر خوبی بود. «داور همدانی»، «دیجور همدانی» و «پیدا» از شعرای خوبی بودند که انجمن ادبی همدان را اداره می‌کردند و من هم به آنجا آمد و شد داشتم.

*شاعران به نام روزگار از نگاه «یاور همدانی»

چه سالی به تهران آمدید؟

سال 35 بود که به تهران آمدم و انجمن های ادبی خوبی بود که با آنها ارتباط برقرار کردم. رئیس انجمن ادبی ایران در تهران محمد علی ناصح بود. در سال 40 دبیری انجمن ادبی حافظ را 5 سال بر عهده داشتم تا بعد از آن در برنامه ترانه‌ها و لهجه‌های محلی رادیو شرکت کردم که به سرپرستی انجوی شیرازی و نواب صفا اداره می شد

انجمن وحید دستگردی انجمن صائب تبریزی که اتفاقا انجمن خوبی بود که استاد فرات و خلیل سامانی آن را سرپرستی می‌کردند. از شاعران به نام آن روزگار می‌توان به رهی، امیری فیروزکوهی، ناصح، وحیدزاده و فرات اشاره کرد. همچنین انجمن ادبی آذرآبادگان و انجمن ادبی تهران به سرپرست زکایی بیضایی نیز از زمره انجمن‌های خوب آن روزگار بود.

*آزادی و آزادی‌خواهی در شعر انقلاب بروز بیشتری داشته است

با وقوع انقلاب اسلامی چه تغییری در شعر به وجود آمد؟

تغییر در شعر به نوع تفکر شعرا بستگی داشت و همچنان دارد. یک انجمن ادبی نغمه سرایان مذهبی بود که به انقلاب اسلامی عنایت داشت و محمد علی مردانی آن را سرپرستی می‌کرد. آزادی و آزادی خواهی در شعر پس از انقلاب اسلامی بروز بیشتری داشت زیرا پیش از انقلاب حرف زدن از آزادی مخفی بود و کسی جرات بیان آن را نداشت، در مجموع تغییر و تحول ادبیات بستگی به جو مکانی و زمانی دارد. من در ادبیات توجهم به مردم بود.

در طول عمر شعری خود چند مجموعه شعر از شما منتشر شده است؟

سه مجموعه شعر دارم. «سایه‌سار الوند»، برگزیده‌ای از اشعارم که توسط انتشارات کتاب نیستان منتشر شده و یک کلیاتی از اشعارم با عنوان «افق الوند» منتشر شده است.

در سال 40 در برنامه ترانه‌ها و لهجه‌های محلی به خاطر زنده‌ نگه داشتن لهجه همدانی شرکت می‌کردم که حدود 300 بیت شعر با لهجه همدانی ساختم که راهگشای شاعران جوان همدانی بود و مورد استقبال قرار گرفت. این اشعار در مجموعه «سایه‌سار الوند» به چاپ رسیده است.

*در مجلس ترحیم ادبیات شرکت کردم!

از چهره‌های شعر فارسی خاطره‌ای در ذهن دارید؟

خاطره زیاد است و از اکثر چهره‌های ادبی در ذهنم خاطره دارم. از امیری فیروزکوهی، از ناصح و ... خاطره دارم. اما از انجمن ادبی «توفیق» که جمعی برای طنزپردازان بود خاطره دارم اما من رغبتی به آنها نداشتم. چون یک شب در انجمن ادبی دیهیم نشسته بودیم که وسط انجمن ناگهان یک دوست شاعر که زیاد منظم نبود گفت برویم پایین که انجمن خالی شد. به هرکدام از بچه‌های انجمن هم یک شمع داد که با خود گفتم حتما کسی فوت کرده است. آن زمان انجمن دیهیم در خیابان امیریه بود و منزل توفیق هم روبروی انجمن بود. دیدم در منزل توفیق مانند مجالس ختم 60 پاره گذاشته‌اند ولی به جای قرآن، کتاب شعر در آن گذاشته‌اند. مثل اینکه مجموعه اشعار دوست عزیزی به نام «سرمست» چاپ شده بود و با این روش می‌خواستند از او تجلیل کنند و می‌گفتند که امروز مجلس ترحیم ادبیات است یعنی با انتشار اشعار او باید فاتحه ادبیات را خواند. من از این کار خوشم نیامد زیرا به جای اینکه شاعر را تشویق کنند او را به تمسخر و استهزا می‌گرفتند.

در جلسات شعر رهبر انقلاب هم شرکت کرده‌اید؟

یک دو جلسه در جلسات شعر رهبری شرکت کردم که از یک غزل ایشان خوشم آمد و آن را استقبال کردم.

انتهای پیام/

http://fna.ir/1W7YY2

ویدیو مرتبط :
مجلس ترحیم سیدجوادذاکر