کوله پشتی/ سفر چه فایده ای برای تان دارد؟

بیتوته/مسافرت، حتی برای مدتی کوتاه، برای سلامتی بسیار مفید است. حال این سفر مسافرت های دیداری و صله رحم، زیارتی، به قصد تفریحات سالم و یا حتی از نوع کاری که باشد، خوب و پسندیده است. در سفر باید آدابی را که از پیشوایان دین نقل شده، به عنوان رهنمود گرفتن از مکتب رعایت کرد. فواید مسافرت بسیار است. کسب تجربه و پخته شدن، آشنایی ها و ارتباطات جدید، از آن جمله است.
امام صادق (ع) فرموده است: مسافرت باید برای یکی از این سه امر باشد: 1- تهیه توشه آخرت 2- تأمین معاش و زندگی 3- لذت مباح و تفریح غیرحرام.

از جمله سفرهای پسندیده، مسافرت به شهرهای مذهبی و زیارتگاه ها و دیدن اماکن تاریخی و دیدار با بزرگان و شخصیت های علمی و اخلاقی است (امام سجاد (ع) بیست و پنج بار به سفر حج رفت).
بنابراین نگاهی به مجموعه روایات اسلامی، نکاتی را به عنوان "آداب سفر" به ما می آموزد که مهمترین آنها، آموختن آیین همراهی و همسفری است. تأکید شده که پیش از سفر، همسفر مناسبی پیدا کنید، چرا که مسافرت به تنهایی مکروه است. رسول خدا صلی الله علیه و آله سه تن را مذمت کرده است:

1 - کسی که غذایش را تنها می خورد.
2 - کسی که در خانه ای تنها می خوابد.
3 - کسی که تنها به مسافرت های دور و دراز می رود.

ـ امـام صـادق (ع): مـسافرت خود را با صدقه دادن آغاز کن و هرگاه خواستى بیرون برو، زیرا (با صدقه دادن) سلامت سفرت را مى خرى.
لقمان در مقام اندرز به فرزندش می گوید: فرزندم با شمشیر و پای افزار و دستار و چادر (خیمه) و مشک آب و نخ و سوزن و درفش خود مسافرت کن. و داروهایی که به کار تو و همراهانت می آید، با خود بردار و با همسفرانت توافق و سازگاری نشان ده، مگر آن جا که معصیت خدا در میان باشد.
اگـر در امر حقى از تو شهادت خواستند شهادت بده و اگر از تو مشورت و نظر خواستند، با تمام تـوان اندیشه ات را براى آنان به کارگیر. اگر همسفرانت راه افتادند، تو نیز با آنان راه بیافت و اگر دیدى کار مى کنند، تو نیز با آنان مشغول کار شو، اگر صدقه و قرضى دادند تو نیز با آنان همراهى کن و از کسى که سنش از تو بیشتر است حرف شنوى داشته باش.
هـرگـاه اتـراق کـردى پـیش از آن که بنشینى دو رکعت نماز بگزار و هرگاه کوچ کردى نیز دو رکعت نماز بخوان و آنگاه با سرزمینى که در آن فرود آمده اى خداحافظى کن و بر آن و مردمش درود فرست، زیرا هر سرزمینى را ساکنانى از فرشتگان است.

حضرت علی (ع) با شخصی ذمی (اهل کتاب) هم سفر شد در بین راه مرد ذمی گفت: کجا می‌روی؟ فرمود: به کوفه و چون راه مرد ذمی به طرف دیگر بود حضرت مقداری با او رفتند شخص ذمی گفت: مسیر شما به طرف کوفه است چرا همراه من می‌آیی؟ حضرت فرمود: انسان وقتی از هم سفرش جدا می‌شود باید مسافتی او را مشایعت کند مرد ذمی به خاطر این منطق اخلاقی مسلمان شد. سفینه /1/416

ـ در حضور پیامبر(ص) از مردى سخن به میان آمد و گفته شد: او آدم خوبى است. عرض کردند: اى رسول خدا! آن مرد همسفر حج ما بود هرگاه در منزلى فرود مى آمدیم پیوسته زبانش به ذکر لاالـه الااللّه گـویا بود تا آن که کوچ مى کردیم و در بین راه نیز همواره ذکر خدا مى گفت تا دوباره اتـراق مـى کـردیـم. پـیـامـبـر(ص) فـرمـود: پـس چـه کسى شترش را علوفه مى داد و غذایش را درست مى کرد؟
عرض کردند: همه ما. حضرت فرمود: همه شما از او بهترید.

ـ منقول است که پیامبر خدا (ص) در سفرى به اصحاب خود دستور داد گوسفندى ذبح کنند. یکى از آنها گفت: من ذبح مى کنم، دیگرى گفت: من پوست مى کنم، سومى گفت: من گوشتش را ریـز مى کنم، چهارمى گفت: من آن را مى پزم، رسول خدا (ص) فرمود: من هم براى شما هیزم جمع مى کنم! اصـحـاب عـرض کـردنـد: نـبـایـد بـه زحمت افتید، پدران و مادرانمان فدایت!، ما به جاى شما کـار مـى کـنیم! پیامبر فرمود: مى دانم که شما به جاى من کار مى کنید، اما خداى عزوجل خوش ندارد که بنده اش با عده اى از دوستان و همسفران خود باشد و گوشه اى بنشیند و کار نکند. پس آن حضرت برخاست و شروع به جمع آورى هیزم کرد.
سرور مردم کسى است که در سفر خدمتگزار آنان باشد.





منبع: بیتوته