نوجوانی بدون پرخاشگری !

پرخاشگری در نوجوانان

یکی از نگرانی های والدین در مورد نوجوانشان عدم اطلاعت و پرخاشگری اوست. خشونت و پرخاشگری نوجوان در خانواده نشان دهنده گسستگی روابط نوجوان با خانواده اش است. در چنین محیطی نوجوان بدلیل طرد شدن و مورد بی مهری قرار گرفتن از خانواده ناراحت است و خانواده هم بدلیل بی احترامی و بی نظمی از نوجوان ناراحت هستند یعنی خانواده و نوجوان در یک ارتباط چالش برانگیز قرار گرفتند.

در چنین خانواده های مراقبت و نگهداری از یکدیگر در حد کافی نیست. نحوه ارتباط افراد خانواده با یکدیگر به شکل منفی است. مانند قطع کردن حرف همدیگر، ذهن خوانی ( پریدن در حرف یکدیگر )، سرزنش کردن، توهین و تحقیقر که به وفور در چنین محیطی دیده می شود. گاهی نوجوان و خانواده آگاه نیستند که از کلمات آزار دهنده در ارتباطات خود استفاده می کنند و همین امر موجب برانگیخته شدن پرخاشگری از سوی یکدیگر می شود.

در اکثر مواقع تصور نوجوان از پرخاشگری این است که دنیا محل خشونت است. رفتار مردم با او با بی اعتنایی بوده است و در نتیجه او هم رفتار خشن را برای حل مسائل خود بر می گزیند.

خشم و پرخاشگری نوجوان نشان دهنده آن است که والدین در جنبه هایی از والد بودن خود درست عمل نکرده اند. رفتارهایی از قبیل طرد کردن و سهل انگاری در ارتباط خود با نوجوان دارند. نوجوان هم تا آنجایی که می تواند از پذیرش مقررات و محدودیتهای خانواده، شانه خالی می کند. در مقابل والدین هم تلاش بیشتری برای کنترل او بکار می برند. اما این تلاش ها موجب بدتر شدن مشکل می شود. در چنین شرایطی شاهد جنگی بین خانواده و نوجوان هستیم.

والدین در این شرایط چه کارهای می توانند انجام دهند تا موجب بهبود رفتار نوجوان و موفق به ارتباط موثرتر و بهتر با او شوند:

بازسازی روابط خانوادگی : رفتارهای توام با پذیرش نوجوان و یادآوری نکات مثبت او، کنترل و نظارت به موقع و مناسب، انجام فعالیتهای مشترک خانوادگی، فعالیتهای تفریحی و ورزشی برای نوجوان در کاهش تنش بسیار کارساز است.

آگاهی والدین از روش های انضباطی غلط: روش های انضباطی غلط موجب شکل گیری رفتار های پرخاشگرانه در نوجوان می شود.روشهای غلط انضباطی عبارت است از : توجه والدین به رفتارهای نادرست و برخورد غلط با آن، بی توجهی به رفتارهای مثبت و جامعه پسندانه نوجوان، نظارتهای ضعیف، استفاده از مجازاتها و تنبیه های که یا خیلی خفیف هستند و اثری ندارد یا خیلی شدید است و موجب پرخاشگری ترس و اضطراب می شوند. استفاده مکرر از تنبیه و قهر در روابط خانوادگی. بنابراین لازم است، والدین با آگاهی از روش های انضباطی غلط در جهت برطرف کردن آن تلاش کنند و روشهای انضباطی درست را جایگزین کنند.

تغییر افکار منفی والدین : والدین گاهی لازم است، به بازنگری افکار خود بپردازند. مانند اینکه " فرزندم مسبب اکثر مشکلات خانوادگی است" یا " فرزندم مشکلات زیادی دارد و نمی تواند مانند بچه های دیگر باشد " اینگونه افکار منفی به طور ناخودآگاه موجب رفتارهای همچون طرد، خشم در ارتباط با نوجوانتان می شود. بهتر است،افکار مناسب را جایگزین آنها کنید. مانند " این عادلانه نیست که فرزندم مسبب بسیاری از مشکلات باشد من هم در این مشکلات نقش دارم". یا " بجای اینکه بر ضعف های فرزندم متمرکز شوم. بهتر است بر توانایی های او تکیه کنم و این رفتار برای او هم سازنده تر است ".

داشتن رابطه محبت آمیز با نوجوان همراه با انتظار رفتار درست از نوجوان و استفاده از کلماتی که نشان دهنده پذیرش نوجوان است ، در ایجاد رابطه حسن بسیار موثر است

کاهش استرسهای والدین: استرس هایی در محیط فردی پدر و مادرها وجود دارد. لازم است والدین آنها را شناسایی کنند و در جهت رفع آن تلاش کنند زیرا استرس زیاد والدین، بر نحوه رفتار، خلق و عملکردشان در ارتباط با نوجوانشان تاثیر منفی می گذارد. شناسایی و رفع استرسها موجب آرام شدن فضای زندگی و در نتیجه ارتباط بهتر با نوجوان می شود.

استفاده از شیوه های فرزند پروری : استفاده از شیوه های فرزندپروری مناسب در رفع پرخاشگری نوجوان موثر است داشتن رابطه محبت آمیز با نوجوان همراه با انتظار رفتار درست از نوجوان و استفاده از کلماتی که نشان دهنده پذیرش نوجوان است ، در ایجاد رابطه حسن بسیار موثر است.

تبیان 

اخبار مرتبط :

دلایل پرخاشگری کلامی در زنان !

مدیریت پرخاشگری از کودکی تا بزرگسالی

پرخاشگری باعث کاهش عمر شما میشود!